Expectancy, Pt. 1 (Desert in My Soul) - Tantal

I’m opening my eyes, removing dirt that blinds me.

It’s now so crystal clear, the innocence has faded, the despair comes.

Burning… in the flame of fear.

Shocked… by the real world.

The burden deep inside of me

Is growing up and tearing me off.

The pointless, perfect clarity has taken away my haven.

The childlike vision has vanished.

No hope… my life stands to fall.

Waiting… for the sign to bring.

Weakness… I'm falling on my knees.

The past slowly drifts away,

Oh how I wish to stay… there!

I’m feeling something new inside of me.

It’s leaving a desert in my soul.

The face of nothing now I see,

It’s burying my expectancy.

And now I am sinking in despair… sinking in despair.

I’m feeling something new inside of me.

It’s leaving a desert in my soul.

The face of nothing now I see,

It’s burying my expectancy.

This is another stage of growing up.

And things will never be the same again.

From day to day, year to year we live on, we’re getting older.

Time leaves no place for the slightest hope.

And now I am sinking in despair… sinking in despair.

Ik open mijn ogen en verwijder het vuil dat me verblindt.

Het is nu zo kristalhelder, de onschuld is vervaagd, de wanhoop komt.

Brandend... in de vlam van angst.

Geschokt... door de echte wereld.

De last diep in mij

Is opgroeien en scheurt me af.

De zinloze, perfecte helderheid heeft mijn toevluchtsoord weggenomen.

De kinderlijke visie is verdwenen.

Geen hoop... mijn leven staat op het punt te vallen.

Wachten... op het teken om te brengen.

Zwakte... Ik val op mijn knieën.

Het verleden drijft langzaam weg,

Oh, wat zou ik graag willen blijven... daar!

Ik voel iets nieuws in mij.

Het laat een woestijn achter in mijn ziel.

Het gezicht van niets zie ik nu,

Het begraaft mijn verwachting.

En nu zink ik weg in wanhoop... wegzink in wanhoop.

Ik voel iets nieuws in mij.

Het laat een woestijn achter in mijn ziel.

Het gezicht van niets zie ik nu,

Het begraaft mijn verwachting.

Dit is een andere fase van opgroeien.

En de dingen zullen nooit meer hetzelfde zijn.

Van dag tot dag, van jaar tot jaar leven we, we worden ouder.

De tijd laat geen plaats voor de minste hoop.

En nu zink ik weg in wanhoop... wegzink in wanhoop.