Вези меня карета - Александр Марцинкевич

Остановлю я на ходу

Гнедого коня.

Карету золотую запрягу.

Серебряную сбрую

я одену на коня.

И поеду и поеду за той

что ждет меня.

Вези меня, карета,

карета золотая,

По дороге судьбы.

Вези меня, карета, вези.

Горит костер, а у костра

кто-то нежно поет.

И в глазах твоих я увидел любовь.

Карету золотую

у костра остановлю.

И Коня гнедого

я на волю отпущу.

Вези меня, карета,

карета золотая,

По дороге судьбы.

Вези меня, карета, вези, вези,

Вези меня, карета,

карета золотая,

По дороге судьбы.

Вези меня, карета,

вези, вези.

Ik stop onderweg

Baai paard.

Gebruik een gouden koets.

Zilveren harnas

Ik zal een paard aandoen.

En ik zal gaan en gaan daarna

wat mij te wachten staat.

Neem me koets

gouden koets,

Op het pad van het lot.

Neem me mee, koets, neem me mee.

Er brandt een vuur, en bij het vuur

iemand zingt zachtjes.

En in jouw ogen zag ik liefde.

gouden koets

Ik stop bij het vuur.

En een bruin paard

ik zal loslaten.

Neem me koets

gouden koets,

Op het pad van het lot.

Neem me, koets, neem me, neem me,

Neem me koets

gouden koets,

Op het pad van het lot.

Neem me koets

neem het, neem het