Fado Malhôa - Amália Rodrigues, Celeste Rodrigues

Alguém que Deus já lá tem

Pintor consagrado

Que foi bem grande

E nos fez já ser do passado

Pintou numa tela

Com arte e com vida

A trova mais bela

Da terra mais querida

Subiu a um quarto que viu

A luz do petróleo

E fez o mais português

Dos quadros a óleo

Um Zé de Samarra

Com a amante a seu lado

Com os dedos agarra

Percorre a guitarra

E ali vê-se o fado

Dali vos digo que ouvi

A voz que se esmera

Dançando o Faia banal

Cantando a Severa

Aquilo é bairrista

Aquilo é Lisboa

Aquilo é fadista

Aquilo é de artista

E aquilo é Malhoa

Iemand die God daar al heeft

gewijd schilder

wat erg groot was

En liet ons al uit het verleden komen

geschilderd op een doek

Met kunst en met leven

De mooiste donder

Van het liefste land

Hij ging naar een kamer die hij zag

Het licht van olie

En maakte het meest Portugees

van olieverfschilderijen

Een Zé uit Samarra

Met de minnaar aan je zijde

Met vingergrepen

Gaat door de gitaar

En daar zie je de fado

Van daaruit vertel ik je dat ik hoorde

De stem die voor zichzelf zorgt

Dansen van de banale beuk

Zingen ernstig

Dat is parochiaal

Dat is Lissabon

dat is fado

Dat is van artiest

En dat is Malhoa