Incarne - Lofofora

Qui tient les rennes?

Que vaut la haine?

Qui prend la peine?

Riez les hyènes !

Est-ce que le mal que j’ai fait me rendra quelqu’un de meilleur?

Si je vais tirer l’enseignement de mes erreurs

Que j’ai commises par méprise ou par mépris

Après la mort s’il y a une autre vie

Que faire de celle-ci?

Si jamais l’histoire est écrite à l’avance

Je nourris l’espoir de violer ma chance

Lui rendre le change de ma pénitence

Epuisée, laissée vidée de sens

Qui tient les rennes?

Que vaut la haine?

Qui prend la peine?

Riez les hyènes !

Qui aura mieux que moi quel sort me réserver

Quels efforts déployer?

A quelle cause se vouer?

Pour s’avouer qu’il n’y a pas de but à atteindre

Juste s’allumer pour brûler et s'éteindre

Si jamais l’histoire est écrite à l’avance

Je nourris l’espoir de violer ma chance

Incarné, proatré, enfermé dans mes os et mon sang

Accroché au présent, soumis à la merci du temps

Enraciné à la terre, enchainé à ma chair

Dehors j’entends les rires des enfants qui jouent à la guerre

Wie houdt de touwtjes in handen?

Wat is haat waard?

Wie neemt de moeite?

Lach hyena's!

Zal de schade die ik heb aangericht van mij een beter mens maken?

Als ik van mijn fouten leer

Dat ik gepleegd heb uit minachting of uit minachting

Als er na de dood nog een leven is

Wat te doen met deze?

Als er ooit geschiedenis van tevoren is geschreven

Ik koester de hoop mijn geluk te schenden

Geef hem de verandering van mijn boetedoening

Uitgeput, zinloos achtergelaten

Wie houdt de touwtjes in handen?

Wat is haat waard?

Wie neemt de moeite?

Lach hyena's!

Wie heeft er beter dan ik welk lot hij voor mij reserveert

Welke inspanningen moeten worden geleverd?

Voor welk doel zet jij je in?

Toegeven dat er geen doel te bereiken is

Gewoon aansteken om te branden en uit te gaan

Als er ooit geschiedenis van tevoren is geschreven

Ik koester de hoop mijn geluk te schenden

Geïncarneerd, op de grond, opgesloten in mijn botten en mijn bloed

Vastklampen aan het heden, onderworpen aan de genade van de tijd

Geworteld in de grond, geketend aan mijn vlees

Buiten hoor ik het gelach van kinderen die oorlog spelen