Comme Une Maladie - Charles Aznavour

Comme une maladie, une fièvre inconnue

Un jour s’est abattue sur ma vie

Pour me troubler l’esprit, pour me crever le coeur

D’une sourde douleur infinie, incurable, incurable qui me fait peur.

Comme une maladie, comme un mal ignoré

Une langueur teintée de folie s’est glissée sous ma peau

M’a ôté malgré moi l’usage de mes joies et des mots

Que j’avais employés, sans qu’ils aient effleuré ma pensée.

J’ai perdu mes forces et mes rires, vu pâlir l'éclat de mes yeux

Rongé par ce mystère, mal qui me déchire.

Comme une maladie qui minerait mon corps

Qu’aucune science encore ne guérit

M’agite et m’envahit, m’enfièvre jour et nuit

Me laisse sans espoir, sans secours

Car je suis incurable, incurable de ton amour.

Als een ziekte, een onbekende koorts

Er viel een dag op mijn leven

Om mijn geest te vertroebelen, om mijn hart te breken

Van een doffe, eindeloze, ongeneeslijke, ongeneeslijke pijn die me bang maakt.

Als een ziekte, als een kwaad dat wordt genegeerd

Een loomheid getint met waanzin kroop onder mijn huid

Beroofde me ondanks mezelf van het gebruik van mijn vreugden en woorden

Die ik had gebruikt, zonder dat ze in me opkwamen.

Ik verloor mijn kracht en mijn lach, zag de glans in mijn ogen vervagen

Verteerd door dit mysterie, het kwaad dat me verscheurt.

Als een ziekte die mijn lichaam zou ondermijnen

Dat nog geen wetenschap geneest

Roept me op en overweldigt me, maakt me dag en nacht koortsig

Laat me hopeloos, hulpeloos achter

Want ik ben ongeneeslijk, ongeneeslijk van uw liefde.