Le Cabotin - Charles Aznavour

Je suis un cabotin dans toute sa splendeur, je suis né pour jouer

Donnez-moi un tréteau minable et sans chaleur, je vais me surpasser

Je suis un cabotin dans toute sa splendeur, mais j’ai ça dans le sang

Donnez-moi quatre planches et quelques spectateurs

Et j’aurais du talent, du talent.

Dans une pièce de trois murs à ventre ouvert sur le public

Tout comme au bord d’un gouffre obscur, avec mon trac, avec mes tics

Je viens donner la comédie, vibrant d’un feu qui brûle en moi

Je parle, je pleure, et je ris et vis mon rôle chaque fois.

Ne me condamnez pas sans comprendre mon coeur

Je suis d’une autre race

Je suis un cabotin dans toute sa splendeur, la scène est mon espace.

Ma vie commence alors que je vois le décor

Que j’entends les trois coups et je suis malgré moi

Pris de peur et de joie quand le rideau se lève

Là, mon coeur bat si fort que je frôle la mort

Et que j’en oublie tout mais au moment exact

Je fais le premier pas pour entrer dans mon rêve, mon rêve.

Je suis un cabotin dans toute sa splendeur, j’ai choisi mon destin

Donnez-moi dix répliques et quelques projecteurs

Vous verrez mes moyens

Je suis un cabotin dans toute sa splendeur et c’est toute ma vie

Donnez-moi un théâtre, un rôle à ma hauteur

Et j’aurais du génie, du génie.

Sous un maquillage savant ou le visage à découvert

Emphatique ou discrètement, je dis la prose ou bien le vers

Avec tendresse avec fureur, selon la pièce et puis l’emploi

Je souffre, je vis ou je meurs et mens jusqu'à ce que j’y crois

Soit dit’sans vanité je connais ma valeur et si pour vous peut-être

Je suis un cabotin dans toute sa splendeur, je reste fier de l'être.

Ik ben een playboy in al zijn glorie, ik ben geboren om te spelen

Geef me een armoedige, hitteloze schraag, ik zal mezelf overtreffen

Ik ben een showman in al zijn glorie, maar het zit in mijn bloed

Geef me vier borden en wat toeschouwers

En ik zou talent hebben, talent.

In een driewandige zaal met een open buik naar het publiek

Net als aan de rand van een donkere afgrond, met mijn plankenkoorts, met mijn tics

Ik kom om de komedie te geven, vibrerend met een vuur dat in mij brandt

Ik praat, ik huil en ik lach en leef elke keer mijn deel.

Veroordeel me niet zonder mijn hart te begrijpen

Ik ben van een ander ras

Ik ben een showman in al zijn glorie, het podium is mijn ruimte.

Mijn leven begint als ik het landschap zie

Dat ik de drie kloppen hoor en ik ben ondanks mezelf

Bang en blij als het gordijn omhoog gaat

Daar klopt mijn hart zo hard dat ik bijna dood ben

En ik vergeet het allemaal, maar op het exacte moment

Ik zet de eerste stap om mijn droom binnen te gaan, mijn droom.

Ik ben een showman in al zijn glorie, ik koos mijn lot

Geef me tien regels en wat schijnwerpers

Je zult mijn wegen zien

Ik ben een showman in al zijn glorie en het is mijn hele leven

Geef me een theater, een rol van mijn lengte

En ik zou genie zijn, genie.

Onder vakkundige make-up of blote gezicht

Nadrukkelijk of stil, ik spreek proza ​​of vers

Met tederheid met woede, volgens het stuk en dan het gebruik

Ik lijd, ik leef of ik sterf en lieg tot ik geloof

Laat het gezegd worden zonder ijdelheid, ik ken mijn waarde en als voor jou misschien

Ik ben een playboy in al zijn glorie, daar blijf ik trots op.