Lá Porque Tens Cinco Pedras (Just Because You've Got Five Stones) - Amália Rodrigues

Lá porque tens cinco pedras

Num anel de estimação

Agora falas comigo

Com cinco pedras na mão!

Enquanto nesses brilhantes

Tens soberba e tens vaidade,

Eu tenho as pedras da rua

Pra passear à vontade!

Pobre de mim, não sabia

Que o teu olhar sedutor

Não errava a pontaria

Como a pedra do pastor

Mas não passas sorridente

Ah, lá de ar satisfeito

Pois hei de chamar-te «a pedra»

Pelo mal que me tens feito!

E hás de ficar convencido

Da afirmação consagrada:

Quem tem telhados de vidro

Não deve andar à pedrada"

Gewoon omdat je vijf stenen hebt

In een huisdierenring

nu praat je tegen me

Met vijf stenen in de hand!

Terwijl in deze heldere

Je hebt trots en je hebt ijdelheid,

Ik heb de straatstenen

Om vrij te lopen!

Arme ik, ik wist het niet

Moge je verleidelijke look

Heb het doel niet gemist

Als de steen van de herder

Maar je lacht niet

Ah, er zijn tevreden

Nou, ik noem je "de steen"

Voor het kwaad dat je me hebt aangedaan!

En je moet overtuigd zijn

Uit de gewijde verklaring:

Wie heeft glazen daken?

Je moet niet met stenen rondlopen"