Глубокой осенью - ДМЦ

Нет, я не грущу, просто так, что-то вспомнилось,

Первое «прощай», первые слёзы пьяные,

В тот ноябрьский день все слова закончились,

Глядели в потолок мои глаза стеклянные.

Расставались мы, слоовно дети малые

Да не помню точно, сколько лет тогда нам было,

Но в первый раз рушились замки хрустальные,

В первый раз моё сердце остыло

Уходила прочь от меня глубокой осенью

Я не доглядял — она уже прощалась,

Проливным дождём в сердце, в волосах проседью,

В памяти моей навсегда, навсегда осталась.

Не тая слезу на колени падала,

Я не доставал глупыми вопросами

Крылья белые за спиной расправила

И улетела прочь от меня глубокой осенью

Нет я не грущу, просто что-то нахлынуло,

В памяти моей разбудило прошлое,

Но пыльные одежды с себя скинула.

Завертелось все вокруг и вдруг стало тошно мне,

Словно я вернулся в тот ноябрьский день,

Где твое прощай, где мои слёзы пьяные,

Но вместо тебя рядом чья то тень,

Глядят в потолок мои глаза стеклянные.

Уходила прочь от меня глубокой осенью

Я не доглядял — она уже прощалась,

Проливным дождём в сердце, в волосах проседью,

В памяти моей навсегда, навсегда осталась.

Не тая слезу на колени падала,

Я не доставал глупыми вопросами

Крылья белые за спиной расправила

И улетела прочь от меня глубокой осенью

Nee, ik ben niet verdrietig, zomaar, ik herinnerde me iets,

Het eerste afscheid, de eerste dronken tranen,

Op die novemberdag eindigden alle woorden,

Mijn glazige ogen keken naar het plafond.

We gingen uit elkaar als kleine kinderen

Ja, ik weet niet meer precies hoe oud we toen waren,

Maar voor het eerst stortten kristallen kastelen in,

Voor het eerst werd mijn hart koud

Ging van me weg in de diepe herfst

Ik zorgde niet voor - ze nam al afscheid,

Stortregen in het hart, grijze haren in het haar,

In mijn geheugen voor altijd, voor altijd bleef.

Zonder een traan te smelten, viel ze op haar knieën,

Ik kreeg geen domme vragen

Spreid witte vleugels achter haar rug

En vloog van me weg in de diepe herfst

Nee, ik ben niet bedroefd, er is net iets gestegen

Het verleden ontwaakte in mijn geheugen,

Maar ze deed haar stoffige kleren uit.

Alles draaide in het rond en plotseling werd ik misselijk,

Alsof ik terugkeerde naar die novemberdag,

Waar is je afscheid, waar zijn mijn dronken tranen,

Maar in plaats van jou is iemands schaduw dichtbij,

Mijn glazige ogen kijken naar het plafond.

Ging van me weg in de diepe herfst

Ik zorgde niet voor - ze nam al afscheid,

Stortregen in het hart, grijze haren in het haar,

In mijn geheugen voor altijd, voor altijd bleef.

Zonder een traan te smelten, viel ze op haar knieën,

Ik kreeg geen domme vragen

Spreid witte vleugels achter haar rug

En vloog van me weg in de diepe herfst