Всё по Фрейду - ДМЦ

Грусть осенняя дней простуженных…

Ночь сморкается в небо звездами.

Слышишь шепот сердец разбуженных

Слишком поздно любовью позднею?

Одуревшее подсознание прячет совесть в сейф,

Кольца в шкатулочку…

Невесомое состояние…

Все по-Фрейду расслабся, дурочка.

Взявшись за руки к сказкам осени

Летим как листья и не боимся высоты

Ветер нас уносит в направлении…

Мне все-равно куда — рядом будешь ты!

В ожидании неизбежного вся дрожишь.

Как костер пылая

Губы шепчут слова нежные

Все по-Фрейду расслабся, милая.

Ночь предательски все подстроила

Не оспаривай доказательства!

Осень сердце твое успокоила

По сложившимся обстоятельствам…

Связь обратная вновь утрачена

Летишь по городу — птица безкрылая,

Но вина твоя не доказана!

Ведь все по-Фрейду!

Не так ли милая?

Het verdriet van de herfstdagen van verkoudheid ...

De nacht blaast zijn neus de lucht in met sterren.

Hoor het gefluister van ontwaakte harten

Is het te laat voor late liefde?

Het verdoofde onderbewustzijn verbergt het geweten in een veilige,

Ringen in een doos…

Gewichtloze staat…

Allemaal Freud, ontspan, dwaas.

Hand in hand met de verhalen van de herfst

We vliegen als bladeren en hebben geen hoogtevrees

De wind voert ons in de richting...

Het kan me niet schelen waar - je zult naast me zijn!

Je beeft helemaal in afwachting van het onvermijdelijke.

Als een laaiend vuur

Lippen fluisteren tedere woorden

Allemaal Freud, ontspan, schat.

De nacht heeft alles verraderlijk geregeld

Betwist het bewijs niet!

De herfst kalmeerde je hart

Onder de omstandigheden...

Omgekeerde verbinding weer verbroken

Je vliegt door de stad - een vleugelloze vogel,

Maar je schuld is niet bewezen!

Het draait allemaal om Freud!

Is het niet lief?