Мой героин - ДМЦ

Осень иглами – золото в вены.

Кровь и имя твое – руны…

Все хрустальное – об стены,

Все банальное – о струны.

Тихо сердце поет, стонет

Про билет в никуда, слышишь?

Смерть на следующей остановке.

Дверь открылась.

Все.

Я – вышел.

Опять твои глаза волнуют душу.

Я растворяюсь в них, как осень в венах…

Ты – мой героин… Ты – мой убийца скучный!

Любовь – преступленье.

Приговор.

Расстрел.

Измена.

Осень шепчет твое имя,

Что от ломки спасает, как доза.

Боль дрожащей рукой снимет,

Вены вскроют шипами розы…

Ветер с кленов такой неловкий,

Я его напоследок слышал.

Смерть стояла на остановке.

Я ей просто на встречу вышел…

Herfst met naalden - goud in de aderen.

Je bloed en je naam zijn runen...

Allemaal kristal - op de muren,

Alles banaal - over de snaren.

Rustig hart zingt, kreunt

Over een kaartje naar nergens, hoor je?

Dood bij de volgende halte.

Deur geopend.

Alle.

Ik ging uit.

Opnieuw prikkelen je ogen de ziel.

Ik los erin op als de herfst in aderen...

Jij bent mijn heroïne... Jij bent mijn saaie moordenaar!

Liefde is een misdaad.

Zin.

Uitvoering.

Landverraad.

De herfst fluistert je naam

Wat je ervan weerhoudt te breken, zoals een dosis.

Verwijder de pijn met een trillende hand,

Aderen zullen openen met rozendoornen ...

De wind van de esdoorns is zo onhandig

Ik heb hem het laatst gehoord.

De dood stond stil.

Ik ben haar net gaan ontmoeten...