Ma première guitare - Sacha Distel

J’avais quinze ans

C'était le temps

De ma première guitare

Et tout ce temps

Revient souvent

Du fond de ma mémoire

Ces quinze ans-là

C'était Django

Qui les mettait en fête

En ce temps-là

C'était Django

Qu’on avait dans la tête

Dans sa musique, il y avait comme une odeur de feu de bois

Il y avait un je-ne-sais-quoi

Moitié Harlem

Moitié bohème

Et sur tout ça passaient, joyeux, de merveilleux nuages

Pareils à ceux

Qu’ont dans les yeux

Tous les gens du voyage

Depuis ce temps

J’ai eu le temps

De changer de guitare

Et le gitan

De mes quinze ans

Est là dans ma mémoire

Et, bien des fois

C’est malgré moi

Il me vient quelques notes

Comme un refrain

Venu soudain

Du fond d’une roulotte

Alors sous mes doigts monte l’odeur du feu de bois

J’entends comme un je-ne-sais-quoi

Moitié bohème

Moitié Harlem

Et sur mon cœur passent, joyeux, ces merveilleux nuages

Pareils à ceux

Qu’ont dans les yeux

Les enfants du voyage

ik was vijftien

Het was tijd

Van mijn eerste gitaar

En al die tijd

Komt vaak terug

Uit het diepst van mijn geheugen

die vijftien jaar

Het was Django

Wie heeft ze gevierd?

Gedurende die tijd

Het was Django

Wat we in gedachten hadden

In zijn muziek was er een geur van houtvuur

Er was een je ne sais quoi

Half Haarlem

half bohemien

En over dat alles gingen vreugdevol prachtige wolken

gelijk aan die

Wat is er in hun ogen?

Alle reizigers

Vanaf dat moment

ik had tijd

Gitaar wisselen

En de zigeuner

Vanaf mijn vijftiende

Is er in mijn geheugen

En vaak

Het is ondanks mij

Ik krijg wat aantekeningen

Als een refrein

kwam plotseling

Van de bodem van een aanhanger

Dus onder mijn vingers stijgt de geur van het houtvuur

Ik hoor als een je-ne-sais-quoi

half bohemien

Half Haarlem

En over mijn hart gaan, blij, die prachtige wolken

gelijk aan die

Wat is er in hun ogen?

Kinderen van de reis