J'en deduis que je t'aime - Charles Aznavour

Par la peur de te perdre,

Et de ne plus te voir,

Par ces mondes incensés,

Qui grouillent dans ma tête,

Par ces nuits sans sommeil,

Où la folie me guette,

Quand le doute m’effleure,

Et tend mon coeur de noir.

J’en déduis que je t’aime,

J’en déduis que je t’aime.

Par le temps que je prends,

Pour ne penser qu'à toi,

Par mes règnes de jour,

Où tu règnes en idole,

Par ton corps désiré,

De mon corps qui s’affole,

Et l’angoisse à l’idée,

Que tu te joues de moi,

J’en déduis que je t’aime,

J’en déduis que je t’aime.

Par, le froid qui m'étreinds,

Lorsque je t’apperçois,

Par mon souffle coupé,

Et mon sang qui se glasse,

Par la désolation,

Qui réduit mon espace,

Et le mal,

Que souvent tu me fais,

Malgré toi.

Par la contradiction,

De ma tête et mon coeur,

Par mes vingt ans perdus,

Qu’en toi, je réalise,

Par tes regards lointains,

Qui parfois me suffisent,

Et me font espérer,

En quelques jours meilleurs,

J’en déduis que je t’aime,

J’en déduis que je t’aime,

Par, l’idée que la fin,

Pourrait être un début,

Par mes joies éventrées,

Par ton indifférence,

Par tous les mots d’amour,

Qui restent en souffrnce,

Puique de te les dire,

Est pour moi défendu.

J’endéduis que je t’aime,

J’en déduis,

Mon amour.

Uit angst je te verliezen,

En om je niet meer te zien,

Door deze krankzinnige werelden,

die zwermen in mijn hoofd,

Op deze slapeloze nachten,

Waar de waanzin op mij wacht,

Als twijfel me raakt,

En span mijn hart van zwart.

Ik concludeer dat ik van je hou,

Ik concludeer dat ik van je hou.

Tegen de tijd dat ik neem,

Om alleen aan jou te denken,

Door mijn heerschappij van de dag,

waar je regeert als een afgod,

Door je gewenste lichaam,

Van mijn lichaam dat in paniek raakt,

En de angst bij de gedachte,

Dat je me bespeelt,

Ik concludeer dat ik van je hou,

Ik concludeer dat ik van je hou.

Door de kou die me omhelst,

Als ik je zie

Door mijn hijgende adem,

En mijn bloed dat bevriest,

door verlatenheid,

Wat mijn ruimte verkleint,

en kwaad,

Hoe vaak doe je me aan,

Ondanks jou.

door tegenspraak,

Vanuit mijn hoofd en mijn hart,

Door mijn verspilde twintig jaar,

Dat in jou, realiseer ik me,

Door je verre blik,

die voor mij soms genoeg zijn,

En laat me hopen,

Over een paar betere dagen,

Ik concludeer dat ik van je hou,

Ik concludeer dat ik van je hou,

Door het idee dat het einde,

Zou een begin kunnen zijn

Door mijn uitgeholde vreugden,

Door uw onverschilligheid,

Met alle woorden van liefde,

die pijn blijven lijden,

Kan ik je vertellen,

Is mij verboden.

Ik concludeer dat ik van je hou,

ik leid af,

Mijn liefde.