Люди-птицы - Несчастный Случай

Слышишь, слышишь — дождь крадется по ступенькам крыш,

Тише, тише — он все ближе, что же ты не спишь?

Нынче ночью снятся сны о солнце и тепле,

Впрочем, если хочешь, я спою тебе

Об иной земле:

Припев:

За степями горы, за горами море,

Люди-птицы с кожей цвета бронзы.

Ах, как я хотел бы к ним взлететь на небо,

Чтоб украсть для нас кусочек солнца.

Вечный ветер над моей полуночной страной,

Ветер вертит снежные миры над головой.

И нет уж мочи год за годом ждать весны,

Впрочем, если хочешь, я возьму тебя в золотые сны…

Перелететь через столетия,

Перебежать через моря, йе-й-йе…

Чтоб для нас, любовь моя,

Украсть кусочек солнца…

За степями горы, за горами море…

Ах, как я хотел бы к ним взлететь на небо…

Hoor je, hoor je - de regen kruipt op de treden van de daken,

Stil, stil - hij komt dichterbij, waarom slaap je niet?

Vannacht heb ik dromen over de zon en warmte,

Maar als je wilt, zal ik voor je zingen

Over een ander land:

Refrein:

Achter de steppen zijn bergen, achter de bergen is de zee,

Bronskleurige vogelmensen.

Oh, wat zou ik graag naar de hemel vliegen naar hen,

Om een ​​stukje van de zon voor ons te stelen.

Eeuwige wind over mijn middernachtland

De wind draait de besneeuwde werelden boven ons hoofd.

En er is geen urine meer, jaar in jaar uit om op de lente te wachten,

Maar als je wilt, neem ik je mee in gouden dromen...

Vlieg door de eeuwen heen

Ren over de zeeën, y-y-y...

Zodat voor ons, mijn liefste,

Steel een stukje van de zon...

Achter de steppen zijn bergen, achter de bergen is de zee...

Oh, wat zou ik graag naar de hemel willen vliegen naar hen...