Звоны огненных одежд - Несчастный Случай

Звоны огненных одежд,

Колокол полудня — прочь,

В мире разовых надежд будет ночь.

Звезды сыплются на грудь,

Ты хотела бы уснуть,

Только разве нынче ночью уснешь?

Ты сидишь на чердаке

С вечной свечкой в кулаке,

И летает звездный рой пред тобой.

Я иду по голубям,

Злые рифмы теребя,

Так безбожно далеко от тебя.

Но часы, сияя лаком,

Неким округленным злаком

Израстают из проема в карточной стене.

То ли глаз пятно слепое,

То ли штемпель на обоях,

На письме от времени ко мне…

Но на письма времени нет.

Редкий воздух разогнав,

Время носится стремглав,

Солнце быстрое кипит между трав.

Это юной жизни сок,

И горячий кипяток

Я несу тебе, в ладони собрав.

По цифирной по тропе

Время движется к тебе,

Время ухает в ушах, как в трубе.

Так давай же, наконец,

Соразмерим стук сердец,

Форму губ и минут бег…

Het rinkelen van vurige kleren,

Middagklok - weg

Er zal een nacht zijn in de wereld van eenmalige hoop.

De sterren vallen op de borst,

Wil je slapen

Maar kun je vannacht slapen?

Je zit op zolder

Met een eeuwige kaars in mijn vuist,

En een sterrenzwerm vliegt voor je uit.

Ik loop op duiven

Kwaad rijmt plagen

Zo goddeloos ver bij je vandaan.

Maar de klok, glanzend met vernis,

Wat ronde granen

Groei vanuit een gat in een kaartenwand.

Of het oog nu een blinde vlek is,

Of een stempel op het behang,

Op een brief van tijd aan mij...

Maar voor brieven is geen tijd.

Zeldzame lucht verspreid,

De tijd gaat snel,

De zon kookt snel tussen de grassen.

Dit is het sap van het jonge leven

En heet kokend water

Ik breng je, verzamelen in mijn handpalmen.

Langs het digitale pad

De tijd gaat naar je toe

De tijd klinkt in de oren, als in een pijp.

Dus laten we eindelijk

Laten we de hartslag van ons hart meten

De vorm van de lippen en minuten hardlopen...