На балконе - Несчастный Случай

Ты всегда возвращаешься, как ни в чем

не бывало, и двери своим ключом

отпираешь, и ночь за твоим плечом.

Что ты видишь?

Конечно, на кухне свет

Не потушен, и пепел от сигарет,

Как удушье, и кстати — меня здесь нет.

Припев:

Я стою на черте.

На черте, в черноте.

На балконе над городом,

В черном воздухе, в мокром облаке,

На балконе над городом,

Я держу в руке, словно яблоко,

Сердце свое.

Ты, возможно, впервые совсем одна

И без цели латаешь прорехи сна

На постели, где любит тебя Луна.

И, возможно, впервые не нужно слов,

И не нужно запах чужих духов

Под подушку прятать — я был таков.

Припев:

Я нырнул за черту.

За черту, в черноту.

На балконе над городом,

В черном воздухе, в мокром облаке,

На балконе над городом,

Я держу в руке, словно яблоко,

Сердце свое.

На балконе над городом…

На балконе над городом…

Не спугни меня, не то выроню

Сердце свое.

Je komt altijd terug als niets

nooit gebeurd, en de deur met je sleutel

je ontgrendelt het en de nacht ligt achter je.

Wat zie je?

Natuurlijk is er licht in de keuken

Niet gedoofd, en as van sigaretten,

Zoals verstikking, en trouwens, ik ben hier niet.

Refrein:

Ik sta aan de lijn.

Aan de lijn, in het zwart.

Op het balkon boven de stad

In de zwarte lucht, in de natte wolk,

Op het balkon boven de stad

Ik houd in mijn hand als een appel

Je hart.

Misschien ben je voor het eerst helemaal alleen

En zonder doel dicht je de gaten in je slaap op

Op het bed waar de maan van je houdt.

En misschien zijn er voor het eerst geen woorden nodig

En je hebt de geur van andermans parfum niet nodig

Verstop je onder het kussen - zo was ik.

Refrein:

Ik dook over de lijn.

Voorbij de lijn, de duisternis in.

Op het balkon boven de stad

In de zwarte lucht, in de natte wolk,

Op het balkon boven de stad

Ik houd in mijn hand als een appel

Je hart.

Op het balkon boven de stad…

Op het balkon boven de stad…

Maak me niet bang, of ik laat het vallen

Je hart.