С одесского кичмана - Несчастный Случай

С одесского кичмана

Сорвались два уркана,

Сорвались два уркана в дальний путь —

У Княжеской малины они остановились,

Они остановились отдохнуть.

«Товарищ, товарищ, болят таки мои раны,

Болят таки мои раны в глыбоке —

Одная заживает,

Другая нарываеть,

А третяя открылась на боке.»

Товарищ, товарищ, товарищ малохольный,

За что ж мы проливали нашу кровь?

За крашеные губки, коленки ниже юбки,

За эту распроклятую любовь.

Товарищ, товарищ, скажи ж ты моей маме,

Что сын ее погибнул на посте

С винтовкою в рукою и с шашкою в другою,

С улыбкою веселой на усте.

«Товарищ, товарищ, болят таки мои раны,

Болят таки мои раны в глыбоке —

Одная заживает,

Другая нарываеть,

А третяя открылась на боке.»

Van Odessa Kichman

Twee urkanen braken,

Twee urkanen vielen af ​​op een lange reis -

Bij de framboos van de prins stopten ze,

Ze stopten om te rusten.

"Kameraad, kameraad, mijn wonden doen nog steeds pijn,

Mijn wonden doen nog steeds pijn in een brok -

een geneest

Nog een hol

En de derde ging aan de zijkant open."

Kameraad, kameraad, kameraad met kleine gaten,

Waarom hebben we ons bloed vergoten?

Voor geverfde lippen, knieën onder de rok,

Voor deze verdomde liefde.

Kameraad, kameraad, vertel mijn moeder,

Dat haar zoon stierf tijdens zijn dienst

Met een geweer in de ene hand en een sabel in de andere,

Met een vrolijke glimlach op je lippen.

"Kameraad, kameraad, mijn wonden doen nog steeds pijn,

Mijn wonden doen nog steeds pijn in een brok -

een geneest

Nog een hol

En de derde ging aan de zijkant open."