Юбилейная - Несчастный Случай

Мы никогда не умели выковыривать звезды из мглы.

Вот и спели не то, что хотели, а то что смогли.

Мы были, возможно, излишне милы,

И белые тряпки нам стали малы,

На стершихся грифах застыли потеки смолы

Да-да, моя радость — застыли потеки смолы.

Ах, Муза моя, ты пропала, как пудра в снегу.

Проклятые рифмы распались на скрежет и гул.

Искать их трудней, чем иголки в стогу,

Особенно, если искать на бегу,

А я-то бегу еще как — и притом ни гу-гу.

Беги, моя радость, беги — а потом ни гу-гу.

Мажорный кокейн победил алкогольный минор.

Какие-то звери с баянами вышли из нор.

А я все таскаюсь в полночный дозор,

Хоть этот дозор превратился в позор.

Мне кажется, папина тень покинула Эльсинор.

Увы, моя радость, она покинула Эльсинор.

Проигрыш

Вчерашние гимны теперь как частушки звучат.

Веселые зайцы пожрали печальных волчат.

Когда я вдыхаю сегодняшний чад,

Или, скажем, читаю наш собственный чат,

Я понимаю прекрасно: куда как достойней молчать.

А что ты хотел, моя радость?

Пора помолчать.

We hebben nog nooit sterren uit de mist kunnen plukken.

Dus zongen ze niet wat ze wilden, maar wat ze konden.

We waren misschien te lief

En witte lompen zijn klein geworden voor ons,

Harsstrepen bevroor op versleten nek

Ja, ja, mijn vreugde - de strepen hars zijn bevroren.

Ah, mijn muze, je verdween als poeder in de sneeuw.

De verdomde rijmpjes vielen uiteen in geratel en gerommel.

Ze vinden is moeilijker dan spelden in een hooiberg,

Vooral als je op de vlucht zoekt,

En ik ren nog steeds als - en bovendien, geen gu-gu.

Ren, mijn vreugde, ren - en dan geen gu-gu.

De grote cocaïne won de alcoholische minderjarige.

Sommige dieren met knopaccordeons kwamen uit hun holen.

En ik sleep mezelf nog steeds naar de middernachtwacht,

Hoewel dit horloge een schande is geworden.

Ik denk dat mijn vaders schaduw Elsinore heeft verlaten.

Helaas, mijn vreugde, ze heeft Elsinore verlaten.

verliezen

De hymnes van gisteren klinken nu als deuntjes.

De vrolijke hazen aten de droevige wolvenwelpen.

Als ik de adem van vandaag inadem,

Of, laten we zeggen, het lezen van onze eigen chat,

Ik begrijp heel goed: hoeveel meer waard om te zwijgen.

Wat wilde je, mijn vreugde?

Het is tijd om te zwijgen.