O Homem Velho - Caetano Veloso

O homem velho deixa a vida e morte para trás

Cabeça a prumo, segue rumo e nunca, nunca mais

O grande espelho que é o mundo ousaria refletir os seus sinais

O homem velho é o rei dos animais

A solidão agora é sólida, uma pedra ao sol

As linhas do destino nas mãos a mão apagou

Ele já tem a alma saturada de poesia, soul e rock’n’roll

As coisas migram e ele serve de farol

A carne, a arte arde, a tarde cai

No abismo das esquinas

A brisa leve traz o olor fulgaz

Do sexo das meninas

Luz fria, seus cabelos têm tristeza de néon

Belezas, dores e alegrias passam sem um som

Eu vejo o homem velho rindo numa curva do caminho de Hebron

E ao seu olhar tudo que é cor muda de tom

Os filhos, filmes, ditos, livros como um vendaval

Espalham-no além da ilusão do seu ser pessoal

Mas ele dói e brilha único, indivíduo, maravilha sem igual

Já tem coragem de saber que é imortal

De oude man laat leven en dood achter

Ga rechtdoor, volg koers en nooit, nooit meer

De grote spiegel die de wereld is, zou zijn tekenen durven weerspiegelen

De oude man is de koning van de dieren

Eenzaamheid is nu solide, een steen in de zon

De lijnen van het lot in de handen die de hand heeft gewist

Hij heeft al een ziel doordrenkt van poëzie, soul en rock'n'roll

Dingen migreren en het dient als een baken

Het vlees, de kunst verbrandt, de middag valt

In de afgrond van hoeken

De lichte bries brengt de felle kleur

Van het geslacht van de meisjes

Koud licht, je haar heeft neonblues

Schoonheid, pijn en vreugde gaan voorbij zonder geluid

Ik zie de oude man lachen om een ​​bocht op de weg naar Hebron

En als je kijkt, verandert alles wat van kleur is van toon

De kinderen, films, gezegden, boeken als een wervelwind

Ze verspreiden het buiten de illusie van hun persoonlijke wezen

Maar hij doet pijn en schijnt uniek, individueel, ongeëvenaard wonder

Je hebt al de moed om te weten dat je onsterfelijk bent