L 'emigrant - Charles Aznavour

Toutes les gares se ressemblent

Et tous les ports crèvent d’ennui

Toutes les routes se rassemblent

Pour mener vers l’infini

Dans la cohue de l’existence

Se trouve toujours un passant

Qui n’a pas eu de ligne de chance

Et qui devint un émigrant

Regarde-le comme il promène

Son cœur au-delà des saisons

Il traverse des murs de haine

Des gouffres d’incompréhension

À chaque nouvelle frontière

Espérant enfin se fixer

Il fait une courte prière

Vers ce ciel qui l’a oublié

Regarde-le, il déambule

Sans jamais savoir ou il va

Il marche comme un somnambule

Et les gens le montrent du doigt

Le monde entier file la haine

Le ciel là-haut n’y comprend rien

Les heureux forment une chaîne

En se tenant par la main

Pas moyen d’enter dans la danse

Le calendrier a son clan

Si tu n’as pas de ligne de chance

Tu resteras un émigrant

Regarde-le comme il promène

Son cœur au-delà des saisons

Il traverse des murs de haine

Des gouffres d’incompréhension

À chaque nouvelle frontière

Espérant enfin se fixer

Il fait une courte prière

Vers ce ciel qui l’a oublié

Regarde-le, il déambule

Sans jamais savoir ou il va

Il marche comme un somnambule

Et les gens le montrent du doigt

Mais pour écouter sa misère

Le ciel un jour le fait tomber

Les bras en croix, face contre terre

Pour embrasser la liberté

Alle stations lijken op elkaar

En alle havens sterven van verveling

Alle wegen komen samen

Om naar het oneindige te leiden

In de drukte van het bestaan

Er is altijd een voorbijganger

Wie heeft er geen geluk gehad

En wie werd een emigrant?

Bekijk hem terwijl hij loopt

Zijn hart voorbij de seizoenen

Hij loopt door muren van haat

kloven van misverstanden

Bij elke nieuwe grens

In de hoop eindelijk tot rust te komen

Hij doet een kort gebed

Naar die hemel die hem vergeten is

Kijk naar hem, hij dwaalt

Nooit weten waar het heen gaat

Hij loopt als een slaapwandelaar

En mensen wijzen ernaar

De hele wereld draait de haat

De lucht daarboven begrijpt het niet

De gelukkigen vormen een ketting

Handen vasthouden

Geen manier om de dans in te gaan

De kalender heeft zijn clan

Als je geen gelukslijn hebt

Je blijft een emigrant

Bekijk hem terwijl hij loopt

Zijn hart voorbij de seizoenen

Hij loopt door muren van haat

kloven van misverstanden

Bij elke nieuwe grens

In de hoop eindelijk tot rust te komen

Hij doet een kort gebed

Naar die hemel die hem vergeten is

Kijk naar hem, hij dwaalt

Nooit weten waar het heen gaat

Hij loopt als een slaapwandelaar

En mensen wijzen ernaar

Maar om naar zijn ellende te luisteren

De lucht brengt het op een dag naar beneden

Armen gekruist, gezicht naar beneden

Vrijheid omarmen