Mama's Funeral - Elizabeth Cook

At mama’s funeral, organs didn’t play

But you could hear the lonesome sway

Of the local guitar man

He played Hank Williams songs

We all did 'Farther Along'

The boys drank beer out by the barn

At mama’s funeral

Oh the birds showed up to sing

As we gathered round the ole porch swing

Where her feet had worn the paint off the boards

And her pillow sat all faded and torn

Her children all took turns

Trying to find the words

Just wantin to say something right

Bout the best friend they’d found in life

And explain it to the nurses that came from the hospital

To mama’s funeral

It was surprising to me, thought it’d be as hard as it could be

But everybody took a little piece of pain

And they spread it round like summer rain

And it helped to ease the load

More than I could’ve known

At mama’s funeral

And my family made me proud

Cause when the cryin got loud

The laughter followed close behind

Daddy’d say «now don’t all remember the time…»

Tables set up all over the place

Covered with pictures, candles and lace

The Quik Sack stayed open late

Sold out of all their cups and paper plates

To the strangers that gathered up on the hill

For mama’s funeral

All the pretty flowers planted by her hands

Her guitar in a corner sittin on a stand

Nah nah nah nah…

Op de begrafenis van mama speelden orgels niet

Maar je kon het eenzame zwaaien horen

Van de lokale gitaarman

Hij speelde liedjes van Hank Williams

We deden allemaal 'Verder mee'

De jongens dronken bier bij de schuur

Op de begrafenis van mama

Oh, de vogels kwamen opdagen om te zingen

Toen we ons verzamelden rond de oude verandaschommel

Waar haar voeten de verf van de planken hadden gedragen

En haar kussen zat helemaal verschoten en gescheurd

Haar kinderen wisselden allemaal af

Proberen de woorden te vinden

Ik wil gewoon iets goeds zeggen

Over de beste vriend die ze in hun leven hadden gevonden

En leg het uit aan de verpleegsters die uit het ziekenhuis kwamen

Naar mama's begrafenis

Het was verrassend voor mij, ik dacht dat het zo moeilijk zou zijn als het zou kunnen zijn

Maar iedereen nam een ​​klein beetje pijn

En ze verspreiden het rond als zomerregen

En het hielp om de belasting te verlichten

Meer dan ik had kunnen weten

Op de begrafenis van mama

En mijn familie maakte me trots

Want toen het huilen luid werd

Het gelach volgde op de voet

Papa zou zeggen "nu weet niet iedereen de tijd meer..."

Overal staan ​​tafels opgesteld

Bedekt met foto's, kaarsen en kant

De Quik Sack bleef tot laat open

Uitverkocht van al hun kopjes en papieren borden

Aan de vreemdelingen die zich verzamelden op de heuvel

Voor mama's begrafenis

Alle mooie bloemen geplant door haar handen

Haar gitaar in een hoek zit op een standaard

Nah nah nah…