Le chemin de l'éternite - Charles Aznavour

J’ai lassé ma vie de misère

Aux froides profondeurs de la Terre

Pour trouver grâce à mes prières

Trébuchant sous l’immense voûte

Tout ruisselant le coeur en déroute

J’ai suivi en cherchant ma route

Le chemin de l'éternité

Déchirant mes mains sur les pierres

Le corps souillé de sang et de terre

J’ai gravi comme un long calvaire

Le chemin de l'éternité

J’ai pleuré, souffert mais qu’importe

Puisqu'à présent mes peines sont mortes

Car je vois qu’il mène à ta porte

Le chemin de l'éterntité

Tout puissant enfante un orage

Pour qu’un éclair déchire un nuage

M’entrouvant ainsi le passage

Du chemin de l'éternité

Moi pour ne faire aucune souillure

Ne rien salir, je peux si cela te rassure

Sans hésiter ôter mes chaussures

Et les pieds nus

Les mains tendus

Je veux gagner

L'éternité.

Ik heb mijn leven van ellende moe

Naar de koude diepten van de aarde

Om genade te vinden in mijn gebeden

Struikelend onder het enorme gewelf

Allemaal druipend met het hart in wanorde

Ik volgde op zoek naar mijn weg

Het pad naar de eeuwigheid

Mijn handen scheuren op de stenen

Het lichaam bevlekt met bloed en aarde

Ik klom als een lange Calvarie

Het pad naar de eeuwigheid

Ik huilde, leed maar wat dan ook

Sinds nu is mijn verdriet dood

Want ik zie dat het naar jouw deur leidt

Het pad naar de eeuwigheid

Almachtige brengt een storm voort

Voor bliksem om een ​​wolk te splitsen

Zo opent u de doorgang

Van het pad van de eeuwigheid

Mij ​​om geen verontreiniging te maken

Verpest niets, ik kan het als je je daardoor beter voelt

Doe zonder aarzelen mijn schoenen uit

En blote voeten

uitgestrekte handen

ik wil winnen

Eeuwigheid.