Dura Memória - Amália Rodrigues

Memória do meu bem, cortado em flores

Por ordem de meus tristes e maus fados

Deixai-me descansar com meus cuidados

Nesta inquietação dos meus amores

Basta-me o mal presente, e os temores

Dos sucessos que espero infortunados

Sem que venham, de novo, bens passados

Afrontar meu repouso com suas dores

Perdi numa hora tudo quanto em termos

Tão vagarosos e largos, alcancei;

Deixai-me, com as lembranças desta glória

Cumpre-se e acaba a vida nestes ermos

Porque neles com meu mal acabarei

Mil vidas não, uma só - dura memória…

Herinnering aan mijn goede, in bloemen gesneden

In opdracht van mijn droevige en slechte lot

Laat me rusten met mijn zorgen

In deze rusteloosheid van mijn liefdes

Het slechte cadeau is genoeg voor mij, en de angsten

Van de successen hoop ik ongelukkig

Zonder te komen, opnieuw, voorbij goederen

Zie mijn rust onder ogen met jouw pijnen

Ik verloor alles in termen van

Zo langzaam en lang bereikte ik;

Verlaat me, met de herinneringen aan deze glorie

Het leven is vervuld en eindigt in deze wildernis

Want in hen zal ik eindigen met mijn kwaad

Geen duizend levens, slechts één - harde herinnering...