Erros Meus - Amália Rodrigues

Erros meus, má fortuna, amor ardente

Em minha perdição se conjuraram;

Os erros e a fortuna sobejaram

Que para mim bastava o amor somente

Tudo passei;

mas tenho tão presente

A grande dor das cousas que passaram

Que as magoadas iras me ensinaram

A não querer já nunca ser contente

Errei todo o discurso de meus anos;

Dei causa que a Fortuna castigasse

As minhas mal fundadas esperanças

De amor não vi senão breves enganos

Oh!

quem tanto pudesse que fartasse

Este meu duro gênio de vinganças!

Mijn fouten, ongeluk, brandende liefde

In mijn ondergang toverden ze zichzelf;

De fouten en het geluk waren er in overvloed

Dat voor mij alleen liefde genoeg was

Ik heb alles doorstaan;

maar ik heb zoveel cadeau

De grote pijn van de dingen die voorbij zijn gegaan

Dat hebben de gewonde woeden me geleerd

Nooit meer gelukkig willen zijn

Ik verknoeide al mijn spraak voor mijn jaren;

Ik heb Fortune laten straffen

Mijn ongegronde hoop

Van liefde heb ik alleen korte fouten gezien

Oh!

wie kan er genoeg krijgen?

Dit harde wraakgenie van mij!