Flaca - Fito & Fitipaldis, Andrés Calamaro

Flaca, no me claves tus puñales por la espalda

Tan profundo, no me duelen

No me hacen mal

Lejos, en el centro de la Tierra

Las raíces del amor

Donde estaban, quedarán

Entre no me olvides

Me deje nuestros abriles olvidados

En el fondo del placard

Del cuarto de invitados

Eran tiempos dorados

De un pasado mejor

Aunque casi me equivoco

Y te digo poco a poco

No me mientas

No me digas la verdad

No te quedes callada

No levantes la voz

Ni me pidas perdón

Aunque casi te confieso

Que también he sido un perro compañero

Un perro ideal que aprendió a ladrar

Y a volver al hogar

Para poder comer

Flaca, no me claves tus puñales por la espalda

Tan profundo, no me duelen

No me hacen mal

Lejos, en el centro de la Tierra

Las raíces del amor

Donde estaban, quedarán

Mager, steek je dolken niet in mijn rug

Zo diep, ze doen me geen pijn

ze doen me geen kwaad

Ver in het centrum van de aarde

de wortels van liefde

Waar ze waren, zullen ze blijven

binnenkomen vergeet me niet

Ik heb onze vergeten april achtergelaten

Onderin de kast

Vanuit de logeerkamer

Het waren gouden tijden

van een beter verleden

Hoewel ik het bijna mis had

En ik vertel je beetje bij beetje

Lieg niet tegen mij

vertel me niet de waarheid

Blijf niet stil

verhef je stem niet

Vraag me niet eens om vergeving

Hoewel ik het je bijna beken

Dat ik ook een gezelschapshond ben geweest

Een ideale hond die leerde blaffen

en om naar huis terug te keren

Eten

Mager, steek je dolken niet in mijn rug

Zo diep, ze doen me geen pijn

ze doen me geen kwaad

Ver in het centrum van de aarde

de wortels van liefde

Waar ze waren, zullen ze blijven