Donde todo empieza - Fito & Fitipaldis, Andrés Calamaro

Puede que no valga la pena escribir,

tan lejos de la poesia

todas las palabras que te quiero decir

se me rompen enseguida

No me quedan flores, me arrancaron la raiz

Se pisaron las semillas

Me di cuenta tarde que te perdí

por pensar que te tenía…

Creo que los bares, se deben abrir

para cerrar las heridas

y todas las noches, me acuerdo de ti

y te olvido cada día

Y vuelvo a ser un loco

para sobrevivir, a la locura de la vida

Muchas veces la cabeza, y a menudo la nariz

Y una voz que me decía

Dejate llevar

Si el alma te lleva

Duele el corazón

Cuando te lo dejas

Cerca del final

Donde todo empieza

No me sale bien la cuenta de la vida

O me sobran noches o me faltan dias

Todos los minutos que no he estao contigo

Ahora son demonios que viven conmigo

Puedes encontrarme cerca del final

Por que todo empieza cerca del final

(Gracias a Azara por esta letra)

Het is misschien niet de moeite waard om te schrijven,

zo ver van poëzie

alle woorden die ik tegen je wil zeggen

ze breken meteen

Ik heb geen bloemen meer, ze hebben mijn wortel eruit gehaald

De zaden zijn geplet

Ik realiseerde me laat dat ik je kwijt was

om te denken dat ik jou had...

Ik denk dat de bars, ze moeten open

om de wonden te sluiten

en elke nacht herinner ik me jou

en ik vergeet je elke dag

En ik ben weer gek geworden

om te overleven, tot de waanzin van het leven

Vaak het hoofd, en vaak de neus

En een stem die me vertelde

Laat jezelf gaan

Als de ziel je meeneemt

Het hart doet pijn

wanneer je het verlaat

Bijna aan het einde

waar het allemaal begint

Het verhaal van het leven gaat me niet goed af

Of ik heb genoeg nachten of ik heb geen dagen

Alle minuten dat ik niet bij je ben geweest

Nu zijn het demonen die bij mij wonen

Je kunt me tegen het einde ontmoeten

Want het begint allemaal tegen het einde

(Met dank aan Azara voor deze teksten)