All That Never Happens - 10,000 Maniacs

She walks alone on the brick lane, the breeze is blowing.

A year had changed her forever, just like her grey home.

He used to live so close here, we’d look for places I can’t remember.

The world was safe when she knew him, she tried to hold him, hold on forever.

For all that never happens and all that never will be,

a candle burning for the love we seldom keep.

The earth was raw in her fingers, she overturned it.

Considered planting some flowers, they wouldn’t last long,

no one to tend them.

It’s funny how these things go,

you were the answer to all the questions.

The memories made her weary, she shuddered slowly, she didn’t want to.

As a distant summer he began to whisper, and threw a smile her way.

She looked into the glass, liquid surface showing that they were melding,

together present past.

So where can I go from here?

The color fading, he didn’t answer.

She felt him slip from her vision.

She tried to hold him, hold on forever.

So close forever, in a silent frozen sleep.

Ze loopt alleen op de stenen laan, de wind waait.

Een jaar had haar voor altijd veranderd, net als haar grijze huis.

Hij woonde hier zo dichtbij dat we op zoek gingen naar plaatsen die ik me niet kan herinneren.

De wereld was veilig toen ze hem kende, ze probeerde hem vast te houden, voor altijd.

Voor alles wat nooit zal gebeuren en alles wat nooit zal gebeuren,

een kaars die brandt voor de liefde die we zelden koesteren.

De aarde was rauw in haar vingers, ze gooide het om.

Overwogen om wat bloemen te planten, zouden ze niet lang duren,

niemand om ze te verzorgen.

Het is grappig hoe deze dingen gaan,

jij was het antwoord op alle vragen.

De herinneringen maakten haar moe, ze huiverde langzaam, ze wilde niet.

Als een verre zomer begon hij te fluisteren en wierp een glimlach haar kant op.

Ze keek in het glazen, vloeibare oppervlak en liet zien dat ze samensmolten,

samen heden verleden.

Dus waar kan ik vanaf hier naartoe?

De kleur vervaagde, hij gaf geen antwoord.

Ze voelde hem uit haar zicht wegglippen.

Ze probeerde hem vast te houden, voor altijd.

Zo dichtbij voor altijd, in een stille, bevroren slaap.