Odissea di Ulisse pensionato di Bellaria - Zona Mc

Un vecchio con l’Alzheimer riesce a uscire di nascosto

Mentre la badante tiene la musica alta per mettere a posto

I suoi passi sono felpati per natura

Perché alla sua età anche solo la respirazione è dura

E pensa «ah ora mi son liberato

Posso ritornare nel paesino di cui i miei figli m’han sequestrato»

Il fatto che è in pigiama manco l’ha notato

E intanto segue lo stesso percorso al quale da una vita è abituato

Si ferma a guardar le macchine sbava e non pensa a niente

Ma sente che tutti quanti van troppo velocemente

E vorrebbe guidare perché sulle gambe non si regge

E non sa che è per quello che la legge ha anche la sua patente

«ma dove sto andando?

boh me lo son dimenticato

Ah si a prendere la bici che quel giorno gli ho prestato»

E intanto passa un amico ancora sano e quindi giustamente stupito

E gli chiede «chi aspetti cosi vestito?»

Ulisse sente a malapena quel suo grido

Con timpani ben tappati mezzo sordo non ha neanche ben capito

Ma si accende ride e il riso si fa tosse e dopo aver tossito

Gli risponde con un «eh…guarda te com'è che son finito»

Poi si accorge che gli manca l’equilibrio

E si appoggia al portone che ha lasciato aperto e lo trascina

In uno scivolone e mentre cade Ulisse

Sbatte forte la testa sull’infisso

Si risveglia disteso in un letto attorno tutto bianco

E si convince di esser finalmente in paradiso avendoci creduto tanto

Intanto spostando il braccio fa cadere i pannoloni e a fianco

Suo figlio gioisce vedendo che è salvo

Gli parla ma non lo riconosce più

Gli chiede se è l’angelo che da una vita lo protegge da lassù

E lui perdendo un attimo la sua pazienza

Ricordandolo da giovane abbassa lo sguardo e pensa

A saperlo prima piuttosto che vivere come un vegetale

Anzi come un vegetale in un vaso poco annaffiato in fin di vita in ospedale

Anzi annaffiato con farmaci che rendon sopportabile una condizione altrimenti

tremenda

Forse avrebbe scelto una morte violenta

Een oude man met Alzheimer slaagt erin om in het geheim te vertrekken

Terwijl de verzorger de muziek hard zet om op te ruimen

Zijn stappen zijn zacht van aard

Omdat op zijn leeftijd zelfs alleen maar ademen moeilijk is

En hij denkt "ah, nu heb ik mezelf bevrijd

Ik kan terug naar het kleine dorpje waar mijn kinderen me hebben ontvoerd"

Hij merkte niet eens dat hij een pyjama droeg

En ondertussen volgt hij hetzelfde pad dat hij al zijn hele leven gewend is

Hij stopt om naar de kwijlende machines te kijken en denkt nergens aan

Maar hij vindt dat iedereen te snel gaat

En hij zou graag willen rijden omdat hij niet op zijn benen kan staan

En hij weet niet dat daarom de wet ook zijn rijbewijs heeft

«maar waar ga ik heen?

ik weet het niet, ik ben het vergeten

Oh ja om de fiets te krijgen die ik hem die dag heb geleend'

En ondertussen komt er een vriendin voorbij die nog gezond is en dus terecht verbaasd

En hij vraagt ​​hem "op wie wacht je zo gekleed?"

Ulysses hoort zijn kreet nauwelijks

Met goed verstopte trommelvliezen, half doof, begreep hij het niet eens helemaal

Maar het licht op en lacht en het lachen wordt hoesten en daarna hoesten

Hij antwoordt met een "eh ... kijk eens hoe ik ben geëindigd"

Dan realiseert hij zich dat het hem aan evenwicht ontbreekt

En hij leunt op de deur die hij open heeft gelaten en sleept eraan

In een slip en terwijl Ulysses valt

Hij bonkt hard met zijn hoofd tegen het raamkozijn

Hij wordt wakker liggend in een geheel wit bed

En hij overtuigt zichzelf ervan dat hij eindelijk in het paradijs is nadat hij zoveel heeft geloofd

Ondertussen laat het bewegen van de arm de luiers vallen en langszij

Zijn zoon is blij dat hij veilig is

Hij praat met hem, maar hij herkent hem niet meer

Hij vraagt ​​hem of het de engel is die hem zijn leven lang van daarboven heeft beschermd

En hij verliest even zijn geduld

Hij herinnert zich hem als een jonge man, slaat zijn blik neer en denkt na

Om het van tevoren te weten in plaats van te leven als een groente

Inderdaad, als een groente in een slecht bewaterde pot die sterft in het ziekenhuis

Inderdaad weggespoeld met medicijnen die een aandoening anders draaglijk maken

enorm

Misschien had hij voor een gewelddadige dood gekozen