Amici miei - Zona Mc

Cinque secoli prima della crocifissione di fama epocale

La Grecia commerciale priva del dispotismo orientale

Potenza navale sconfitte le flotte persiane per mare

Sconvolta da lotte interne fu il clima ideale

Per la nascita di quella disciplina razionale

Che parte dal dubbio e non dal dogma soprannaturale

Che ricerca il dialogo creando una sfida verbale

Fra i diversi pretendenti del solo vero ideale

È l’amico della saggezza non colui che la possiede

Che sa di non possederla e questa è la sua sola fede

Il suo nome è Socrate che noi incontriamo come un mito

Nell’opera di Platone suo discepolo ed amico

E non è forse ogni filosofo un amico di Platone?

Forse anche chi ne ha rovesciato ogni concezione

Io un po' come Machiavelli gioco con gli amici vivi

Poi coi libri dialogo con gli altri amici: gli antiqui

Ma l’amicizia cristiana fratellanza e pacifismo

Ci ha distolto da quella dei greci e dal loro agonismo

Come Socrate ed il suo nuovo erotismo

L’uomo più brutto che si fece bello del proprio razionalismo

Ma ai simposi gli amici affogavano sempre nell’alcol

Solo Socrate anche da ubriaco rimaneva saldo

E puntava in alto fuori dalla caverna

In cui avrebbero ammazzato pur di non sapere la verità esterna

E fu così che Platone perse il suo amico

Mentre una democrazia uccideva il suo intelletto più riuscito

Come un carro guidato solo da bestie

Come corpi ribaltati che camminan sulle teste

Il motivo per cui Socrate non teme di morire

È perché se dopo c'è il nulla, il nulla non può far soffrire

Ma siccome il corpo invecchia mentre ascende la ragione

Non è forse una liberazione dal corpo-prigione?

E chi ha sempre più ragione morendo la manterrà

Forse per sfidare i saggi defunti che abitano l’aldilà

Egli accettò la sentenza del suo processo

E non volle umiliarsi con arringhe sofistiche

Ed agli amici tristi che volevan farlo uscire di prigione

Lui spiegò che era meglio il decesso che una vita nella trasgressione

Questa è la storia ufficiale ossia quella con la morale

Per chi non riesce a andare al di là del bene e del male

Mentre un giorno quel baffone ci spiegò

Che Socrate amò morire perché a quella vita aveva detto no

Quella vita rimossa dai moralisti

Che vive con la potenza espressa nelle teorie dei sofisti

Come Callicle che sa che la legge è contro natura

E serve ai deboli per addomesticare la volontà pura

E dura che in quanto tale è fatta per dominare

E la sua gioia è liberarsi dalla morale e creare

Ciò Platone lo ha ritratto con maestria

Ma se solo avesse visto i Sofisti del 2000 dopo Cristo

Avrebbe amato i suoi vecchi nemici valutando il rischio

Che corre in questo periodo la nostra amica Sofia

Vijf eeuwen voor de kruisiging van baanbrekende roem

Commercieel Griekenland zonder oosters despotisme

Zeemacht versloeg de Perzische vloten over zee

Verstoord door interne strijd, was het het ideale klimaat

Voor de geboorte van die rationele discipline

Die vertrekt vanuit twijfel en niet vanuit bovennatuurlijk dogma

Die de dialoog zoekt door een verbale uitdaging te creëren

Onder de verschillende pretendenten van het enige ware ideaal

Hij is de vriend van wijsheid, niet degene die het bezit

Wie weet dat hij het niet bezit en dit is zijn enige geloof

Zijn naam is Socrates die we ontmoeten als een mythe

In het werk van Plato, zijn discipel en vriend

En is niet iedere filosoof een vriend van Plato?

Misschien zelfs degenen die elke opvatting ervan hebben omvergeworpen

Ik speel een beetje zoals Machiavelli met levende vrienden

Dan met de boeken dialoog met andere vrienden: de antiquairs

Maar christelijke vriendschap, broederschap en pacifisme

Het leidde ons af van die van de Grieken en van hun competitieve geest

Zoals Socrates en zijn nieuwe erotiek

De lelijkste man die zichzelf mooi maakte met zijn eigen rationalisme

Maar op symposia verdronken vrienden altijd in alcohol

Alleen Socrates bleef, zelfs als hij dronken was, standvastig

En het wees omhoog uit de grot

Waarin ze zouden hebben gedood om de externe waarheid niet te kennen

En zo verloor Plato zijn vriend

Terwijl een democratie haar meest succesvolle intellect doodde

Als een strijdwagen die alleen door beesten wordt bestuurd

Als omgevallen lichamen die op hoofden lopen

De reden waarom Socrates niet bang is om te sterven

Het is omdat als er dan niets is, niets iemand niet kan laten lijden

Maar aangezien het lichaam ouder wordt terwijl de rede stijgt

Is het misschien geen bevrijding van het gevangenislichaam?

En degenen die steeds meer gelijk hebben als ze sterven, zullen het behouden

Misschien om de dode wijze mannen uit te dagen die in het hiernamaals wonen

Hij accepteerde de zin van zijn proces

En hij wilde zichzelf niet vernederen met sofistische argumenten

En aan de verdrietige vrienden die hem uit de gevangenis wilden halen

Hij legde uit dat de dood beter was dan een leven vol overtredingen

Dit is het officiële verhaal, d.w.z. degene met de moraal

Voor degenen die niet verder kunnen gaan dan goed en kwaad

Terwijl op een dag die grote snor ons uitlegde

Dat Socrates graag doodging omdat hij nee had gezegd tegen dat leven

Dat leven verwijderd door moralisten

Wie leeft met de kracht uitgedrukt in de theorieën van de sofisten

Zoals Callicles die weet dat de wet tegen de natuur is

En het dient de zwakken om de zuivere wil te temmen

Het is moeilijk omdat het als zodanig is gemaakt om te domineren

En zijn vreugde is om zichzelf te bevrijden van moraliteit en om te creëren

Plato bracht dit meesterlijk in beeld

Maar had hij maar de sofisten van 2000 na Christus gezien

Hij zou van zijn oude vijanden hebben gehouden door het risico te evalueren

Onze vriendin Sofia loopt in deze periode