The First Kiss (Cuts Deepest) - Zombina & The Skeletones

I have a confession for you,

You’re not my first.

I’m older than i seem, though sometimes i still move too fast,

I’m smarter than i look but i have a chequered past.

I have a confession for you,

You won’t be my last…

The first kiss cuts deeper than the rest,

It’s a shame, but it’s just the way it is.

The first kiss cuts deeper than the rest,

I will never breathe again.

I have a confession for you,

My love passed on long ago,

When the world was black & white and i was oh-so young,

Now i’m obliged to take from you what i need to stay strong.

I have a confession for you,

All i love has gone,

In between days, only at night,

I took his love, he took my life,

Somehow my dress became undone.

The moon stared down in disapproval,

Like a dead man’s head forced into a pitch black drain,

Weeping stars to illustrate a glittering release from pain,

From my loveless life.

my lifeless love would gleam,

Just like the tears that hang above our heads,

In these wooden beds.

I think it’s getting late.

As i kneel before saint peter’s gate,

The hot breath of hell upon my neck as i wait.

And i wait, and i wait, and i wait…

Ik heb een bekentenis voor je,

Je bent niet mijn eerste.

Ik ben ouder dan ik lijk, hoewel ik soms nog steeds te snel beweeg,

Ik ben slimmer dan ik eruitzie, maar ik heb een geruit verleden.

Ik heb een bekentenis voor je,

Je zult niet mijn laatste zijn...

De eerste kus snijdt dieper dan de rest,

Het is jammer, maar het is gewoon zoals het is.

De eerste kus snijdt dieper dan de rest,

Ik zal nooit meer ademen.

Ik heb een bekentenis voor je,

Mijn liefde is lang geleden doorgegeven,

Toen de wereld zwart-wit was en ik oh-zo jong,

Nu ben ik verplicht om van je te nemen wat ik nodig heb om sterk te blijven.

Ik heb een bekentenis voor je,

Alles waar ik van hou is verdwenen,

Tussen de dagen, alleen 's nachts,

Ik nam zijn liefde, hij nam mijn leven,

Op de een of andere manier raakte mijn jurk los.

De maan staarde afkeurend naar beneden,

Als het hoofd van een dode man in een pikzwarte afvoer geduwd,

Huilende sterren om een ​​glinsterende verlossing van pijn te illustreren,

Uit mijn liefdeloze leven.

mijn levenloze liefde zou glanzen,

Net als de tranen die boven ons hoofd hangen,

In deze houten bedden.

Ik denk dat het laat wordt.

Terwijl ik kniel voor de Sint-Pieterspoort,

De hete adem van de hel in mijn nek terwijl ik wacht.

En ik wacht, en ik wacht, en ik wacht...