J'étais là - Zazie, Diams

J'étais là tu vois, lui à côté de moi

On avait six ans

On jouait comme des enfants, au docteur

Au docteur

J'étais là, je voyais sur son corps les plaies

Les marques, les bleus

J’en croyais pas mes yeux

Mes yeux

Et lui qui m’disait «J'suis un dur

Tu vois les brûlures là, sur mes bras

J’les sens pas

J’les sens pas»

J'étais là, j’ai rien dit

Et puis j’suis partie de chez lui

Si j’y suis retournée?

Plus jamais

Plus jamais

J'étais là, comme lui, j’avais quinze ans à peine

On était dans la cave, chez ses parents

Je l’aimais tant

Faut dire qu’il était beau, mais il se piquait, mon héros, à l’héro

J'étais là quand sa mère est venue me dire

«C'est fini !

On l’enterre lundi

Lundi»

J’ai pleuré bien sûr, j’ai pleuré

Puis j’ai recommencé à traîner dehors

Dehors

J'étais là en octobre quatre-vingts, après la bombe Copernic

Oui, j'étais à la manif

Avec tous mes copains

J'étais là, c’est vrai qu’on n’y comprenait rien

Mais on trouvait ça bien

Ça bien

Oui, j'étais là pour aider

Pour le sida, les sans-papiers

J’ai chanté

Chanté

Sûr que j'étais là pour faire la fête

Et j’ai levé mon verre à ceux qui n’ont plus rien

Encore un verre, on n’y peut rien

J'étais là devant ma télé à vingt heures

J’ai vu le monde s’agiter

S’agiter

J'étais là, je savais tout de la Somalie

Du Bengladesh et du Rwanda

J'étais là

J’ai bien vu le sort que le Nord réserve au Sud

Bien compris le mépris

J'étais là pour compter les morts

J'étais là et je n’ai rien fait

Et je n’ai rien fait

J'étais là pourtant

J'étais là et je n’ai rien fait

Je n’ai rien fait

Ik was daar zie je, hij naast me

We waren zes

We speelden als kinderen, dokter

Naar de dokter

Ik was daar, ik zag op zijn lichaam de wonden

De littekens, de blauwe plekken

Ik kon mijn ogen niet geloven

Mijn ogen

En hij die me vertelde: "Ik ben een stoere vent

Je ziet de brandwonden daar op mijn armen

Ik voel ze niet

ik voel ze niet"

Ik was erbij, ik zei niets

En toen verliet ik zijn huis

Als ik terugging?

Nooit meer

Nooit meer

Ik was daar, net als hij, ik was amper vijftien

We waren in de kelder, in het huis van zijn ouders

Ik hield zoveel van hem

Ik moet zeggen dat hij knap was, maar hij was trots op zichzelf, mijn held, op de held

Ik was erbij toen zijn moeder het me kwam vertellen

"Het is klaar !

Maandag begraven we hem

Maandag"

Ik huilde natuurlijk, ik huilde

Toen begon ik weer rond te hangen

Buiten

Ik was daar in oktober jaren tachtig, na de Copernicus-bom

Ja, ik was bij het protest

Met al mijn vrienden

Ik was erbij, het is waar dat we er niets van begrepen

Maar we dachten dat het goed was

Het is goed

Ja, ik was daar om te helpen

Voor aids, zonder papieren

ik zong

gezongen

Natuurlijk was ik daar om te feesten

En ik hief mijn glas op degenen die niets meer hebben

Nog één drankje, we kunnen er niets aan doen

Om acht uur zat ik daar voor mijn tv

Ik zag de wereld schudden

friemelen

Ik was daar, ik wist alles over Somalië

Uit Bangladesh en Rwanda

ik was daar

Ik heb het lot gezien dat het Noorden voor het Zuiden in petto heeft

Begrijp de minachting goed

Ik was daar om de doden te tellen

Ik was erbij en deed niets

En ik deed niets

Ik was er toch

Ik was erbij en deed niets

Ik heb niks gedaan