Mademoiselle - Zazie

On dit pas Madame on dit Mademoiselle

C’est comme ça qu’on appelle

Les filles de joies, les enfants, les pucelles,

En levant les yeux au ciel.

Pas de bague au doigt,

Pas plus de plomb dans l’aile.

Fuient, loin des pays froids,

Comme les hirondelles.

Pas comme toutes celles

Qui versent tant de larmes

Quand il se fait la belle,

Le prince plein de charme.

On dit pas Madame on dit Mademoiselle

C’est comme ça qu’on appelle

Les vieilles filles, les saintes, les homosexuelles

En levant les yeux au ciel.

Mais qu’elles sont belles, ces femmes qui sont libres

D’aimer tel ou telle en laissant l’autre libre

De voler quelques heures, les jolis papillons

Ne vont pas voir ailleurs quand on ne les met pas en prison.

Laissant à ciel ouvert,

Leur chambre et leurs cuisses,

Leur âme à découvert

Sans autre artifice.

Les marie-couche-toi-là

Sont si pleines de grâce,

Elles effacent toutes celles à

La vertu virtuelle

On dit pas Madame, on dit Mademoiselle

C’est comme ça qu’on appelle

Les danseuses, les poètes, les peintres, les modèles

Je suis un peu comme elles.

Pas de bague à mon doigt,

De plomb dans la cervelle.

Mais si tu veux de moi,

J essayerai d'être celle

Qui fera ton bonheur,

Les jolis papillons ne cherchent pas ailleurs

Ce qu’il trouve à la maison.

We zeggen niet mevrouw, we zeggen juffrouw

Zo noemen we

Meisjes van vreugde, kinderen, meisjes,

Naar de hemel kijken.

Geen vingerring,

Geen voorsprong meer in de vleugel.

Vlucht, ver van koude landen,

Zoals zwaluwen.

Niet zoals al die

Wie heeft zoveel tranen vergoten

Als hij zichzelf mooi maakt,

De charmante prins.

We zeggen niet mevrouw, we zeggen juffrouw

Zo noemen we

De vrijsters, de heiligen, de homoseksuelen

Naar de hemel kijken.

Maar hoe mooi zijn ze, deze vrouwen die vrij zijn

Om van dit en dat te houden terwijl je de ander vrij laat

Om een ​​paar uur te vliegen, de mooie vlinders

Zal niet ergens anders kijken als we ze niet in de gevangenis stoppen.

In de open lucht laten,

Hun kamer en hun dijen,

Hun ziel blootgesteld

Zonder enige andere kunstgreep.

Trouwen, ga daar liggen

Zijn zo vol van genade,

Ze wissen die allemaal

virtuele deugd

We zeggen niet Madame, we zeggen Mademoiselle

Zo noemen we

Dansers, dichters, schilders, modellen

Ik ben een beetje zoals zij.

Geen ring aan mijn vinger,

Lood in de hersenen.

Maar als je me wilt

Ik zal proberen de ware te zijn

wie maakt je blij,

Mooie vlinders kijken niet ergens anders

Wat hij thuis vindt.