Монпасье - Зануда

Зануда:

Мне уже не забыть, беготню нашу по кругу,

Твои нежные, вкусные, и чуть теплые губы.

Я много пил тогда, и много я ругался матом,

Катая отношения наши с тобою, как вату.

Я жил с другой, думая ночами о тебе,

Босота с Якиманки, вечно на блатной волне.

Привыкший к пьяным ш*юхам, что под круглое утро,

Раздвигают ноги после шепота на ухо.

Привыкший на чужой хате, у какого то Васи,

Сгорая как свеча дотла, в об**бос пати.

Ночами слышать голоса, что приносят мне духи,

Беги на свет подальше, от этой своры и с*ки.

Быба:

Играть в открытую трудно, но лучше знать всю правду,

Ты так хотела сама, и я открыл тебе карты.

С того апреля до марта, улыбки, подарки,

Ведь столько времени зря, но если честно не жалко.

Я с самого начала чуял запах этой измены,

Но сам себя тушил тем, что все покажет время.

Мое предвзятое мнение, моменты не доверий,

Ты уводила от сомнений, меня заставив верить.

Легко смотреть со стороны, но тяжело быть внутри,

Я был внутри, и видел все со стороны.

Так глупо перепутать имена и номера наши,

Так трудно было признать, что ты как все продажная.

Искать тебе оправдания, незнаю на твоем месте,

Я бы пропал куда то, и не считай это лестью.

Что ты красива.

Но красота боится морщин,

Я знал всегда, что женщины глупее мужчин.

Зануда:

Я бежал сломя голову, но не видел дороги,

На крыше под звездами, я просил ответа у бога.

Обрастая грехами, я становился убогим,

Выжигая любовь, все чаще жирной дорогой.

Даже пытался лечиться, но выходило не ловко,

Я все еще хранил нычки в лифте на Третьяковской.

Скучал по тебе, но не показывал виду,

Меня лишь выручала на листе наивная лира.

Я смотрел на людей, на улыбки прохожих,

Улыбался в ответ, бегом мурашки по коже.

Боже, как я хотел почувствовать тогда теплый дождик,

Чтобы он смыл грязь, которой запачкан я ложью.

nerd:

Ik kan niet vergeten, dat we in cirkels rondrennen,

Je tedere, heerlijke en ietwat warme lippen.

Ik dronk toen veel, en ik vloekte veel,

Onze relatie met u rollen als watten.

Ik woonde met een ander, denkend aan jou 's nachts,

Bosota uit Yakimanka, altijd op de dievengolf.

Gewend aan dronken hoeren die onder de ronde ochtend,

Ze spreidden hun benen nadat ze in hun oor hadden gefluisterd.

Gewend aan de hut van iemand anders, een soort Vasya,

Brandend als een kaars op de grond, in een ** baasfeestje.

Hoor 's nachts de stemmen die geesten me brengen,

Ren weg in het licht, weg van deze roedel en teef.

Byba:

Het is moeilijk om openlijk te spelen, maar het is beter om de hele waarheid te kennen,

Je wilde het zelf zo graag, en ik opende de kaarten voor je.

Van april tot maart, glimlachen, geschenken,

Er gaat immers zoveel tijd verloren, maar eerlijk gezegd is dat niet erg.

Vanaf het allereerste begin rook ik dit verraad,

Maar hij doofde zichzelf met het feit dat de tijd alles zal leren.

Mijn vooroordelen, momenten van wantrouwen,

Je leidde weg van twijfels en dwong me te geloven.

Het is gemakkelijk om vanaf de zijkant te kijken, maar het is moeilijk om binnen te zijn,

Ik was binnen en zag alles van de zijkant.

Zo dom om onze namen en nummers te verwarren,

Het was zo moeilijk om toe te geven dat jij, net als iedereen, te koop bent.

Zoek excuses voor jou, ik weet niet in jouw plaats,

Ik zou ergens verdwijnen, en het niet als vleierij beschouwen.

Dat je mooi bent.

Maar schoonheid is bang voor rimpels,

Ik heb altijd geweten dat vrouwen dommer zijn dan mannen.

nerd:

Ik rende hals over kop, maar zag de weg niet,

Op het dak onder de sterren vroeg ik God om een ​​antwoord.

Overwoekerd door zonden, werd ik ellendig,

Liefde uitbranden, steeds vaker op een vette weg.

Ik heb zelfs geprobeerd me te laten behandelen, maar het lukte niet goed,

Ik bewaarde nog steeds de strookjes in de lift op Tretyakovskaya.

Ik heb je gemist, maar heb het niet laten zien,

Ik werd alleen op het laken gered door een naïeve lier.

Ik keek naar mensen, naar de glimlach van voorbijgangers,

Hij glimlachte als antwoord, terwijl hij kippenvel kreeg.

God, wat wilde ik toen de warme regen voelen,

Zodat hij het vuil kan wegwassen waarmee ik bevlekt ben met leugens.