Талая вода - Зануда, Angelina Ray

Снегом талым вода уносит вдаль мое горе,

Я не знаю, что будет этой весною.

Всё, что есть, может стать слишком тяжёлым,

Но я иду на восход за мечтою.

Там, где солнце встаёт, там есть пара колодцев,

В них вода, как слеза, что смывает всё горе.

После выхода «Тайн», Птаха покинул мой разум.

Альбом был не понят, друзья потерялись все разом.

Братское — *лядским оказалось реально в моменте,

Залы опустели, почти стихли аплодисменты.

Софиты погасли, занавес на пол, спасибо,

Я понял, идите просто разом все нах**.

Я делаю рэп, а не рэпчик, не играю в игру.

24 строки на трек, остальное — припевчик.

Я не в том, когда пох**, близкие ценят за правду,

Я гомофоб, я считаю их кастрировать надо.

Мне уже 32, я видал очень много.

Я остался живой, потому что любимчик у Бога.

Я люблю свою Машу, да, *банутой любовью,

Но не уйду от неё к какой-то новой корове.

Не предам свою веру, не продам своих братьев —

Я один одинок.

Я, как волк, и мне этого хватит.

Не склонюсь перед страхом, даже если трясёт аж,

Если проблема жива — бери на абордаж.

Мои ставки порою «ва-банк», жизнь предаст мне азарта.

Я простой, как стекло, но пиковая карта

Мне напомнит о том, что я могу попрощаться с родным,

И не станет планов больше на завтра.

Припев:

Город воя машин, город интриг и бабоса.

Город мною любим — крыша, стафф, папиросы.

Листья падают вниз, на листьях вновь мои строки,

Logik, пульт и битло, микро, никотин слегка горький.

Город воя машин, город интриг и бабоса.

Город мною любим — крыша, стафф, папиросы.

Листья падают вниз, на листьях вновь мои строки,

Logik, пульт и битло, микро, никотин слегка горький.

Меня нет, я погиб в боях с Примитивом,

Я прогнил как они, но музло дарит мне силы.

Силы, чтобы идти, чтобы дальше бороться,

За каждое ухо замес, а под солнцем,

Все сплетается в панчи, их разносят в цитатах,

Иногда я пишу для улыбок, но это всё вата.

Хата полная — гости, гости любят смеяться,

Я смеюсь часто с ними, когда хочется плакать.

Я в гавно возле клуба, разбитые губы,

Вы в наушниках дома узнаете эти замуты.

Утром будет похмелье, перегар будет с рвотой,

Я один-одинок в этой всей по*боте.

Погружаю себя, достаю свои тайны,

Ручки снова вскрывая нарывы, рваные раны.

Больно, *лять, аж *издец, как ломает в колени,

Больно за тех людей, больно за поколение.

Больно за *ероин, что утащил очень многих,

Больно за алкашей и за их деток убогих.

Страшно за этот мир, страшно за все наши войны.

Зануда опять по низам, а хамовитый, но вольный.

Припев:

Город воя машин, город интриг и бабоса.

Город мною любим — крыша, стафф, папиросы.

Листья падают вниз, на листьях вновь мои строки,

Logik, пульт и битло, микро, никотин слегка горький.

Город воя машин, город интриг и бабоса.

Город мною любим — крыша, стафф, папиросы.

Листья падают вниз, на листьях вновь мои строки,

Logik, пульт и битло, микро, никотин слегка горький.

Снегом талым вода уносит вдаль мое горе.

Я не знаю, что будет этой весною.

Всё, что есть, может стать слишком тяжёлым,

Но я иду на восход за мечтою.

Met gesmolten sneeuw neemt het water mijn verdriet weg,

Ik weet niet wat er dit voorjaar gaat gebeuren.

Alles wat is kan te zwaar worden

Maar ik ga naar de zonsopgang voor een droom.

Waar de zon opkomt zijn er een paar putten

Er zit water in, als een traan die alle verdriet wegspoelt.

Na de release van "Secrets" verliet Bird mijn gedachten.

Het album werd niet begrepen, vrienden waren in één keer verloren.

Broederlijk - *lyadsky bleek echt te zijn in het moment,

De zalen waren leeg, het applaus verstomde bijna.

De schijnwerpers gingen uit, het gordijn op de vloer, bedankt,

Ik begrijp het, ga gewoon allemaal tegelijk **.

Ik rap, niet rap, ik speel het spel niet.

24 regels per spoor, de rest is een refrein.

Ik hou niet van wanneer neuken **, familieleden waarderen voor de waarheid,

Ik ben een homofoob, ik vind dat ze gecastreerd moeten worden.

Ik ben al 32, ik heb veel gezien.

Ik bleef in leven omdat God een favoriet heeft.

Ik hou van mijn Masha, ja, *bange liefde,

Maar ik zal haar niet verlaten voor een nieuwe koe.

Ik zal mijn geloof niet verraden, ik zal mijn broers niet verkopen -

Ik ben alleen.

Ik ben als een wolf, en dat is genoeg voor mij.

Ik zal niet buigen voor angst, ook al beeft het al,

Als het probleem leeft, ga er dan aan boord.

Mijn weddenschappen zijn soms "all-in", het leven zal me opwinding verraden.

Ik ben zo simpel als glas, maar een schoppenkaart

Het zal me eraan herinneren dat ik afscheid kan nemen van mijn familie,

En voor morgen zijn er geen plannen meer.

Refrein:

De stad van huilende machines, de stad van intriges en babos.

Ik hou van de stad - dak, personeel, sigaretten.

De bladeren vallen naar beneden, mijn lijnen staan ​​weer op de bladeren,

Logik, afstandsbediening en beatlo, micro, nicotine licht bitter.

De stad van huilende machines, de stad van intriges en babos.

Ik hou van de stad - dak, personeel, sigaretten.

De bladeren vallen naar beneden, mijn lijnen staan ​​weer op de bladeren,

Logik, afstandsbediening en beatlo, micro, nicotine licht bitter.

Ik ben weg, ik stierf in gevechten met de primitieve,

Ik ben rot zoals zij, maar muzlo geeft me kracht.

De kracht om door te gaan, door te vechten,

Voor elk oor kneden, en onder de zon,

Alles is met elkaar verweven in stoten, ze worden tussen aanhalingstekens gedragen,

Soms schrijf ik voor een glimlach, maar het is allemaal watten.

De hut is vol - gasten, gasten houden van lachen,

Ik lach vaak met ze mee als ik zin heb om te huilen.

Ik ben in de stront in de buurt van de club, gebroken lippen,

Deze troebele geluiden herken je thuis in je koptelefoon.

In de ochtend zal er een kater zijn, de rook zal zijn met braken,

Ik sta alleen in al deze onzin.

Dompel mezelf onder, haal mijn geheimen eruit

Handvatten weer openen abcessen, snijwonden.

Het doet pijn, *lyat, zoveel als *zdets, hoe het in de knieën breekt,

Het doet pijn voor die mensen, het doet pijn voor een generatie.

Het doet pijn voor * eroïne die zovelen meesleepte,

Het doet pijn voor dronkaards en hun arme kinderen.

Verschrikkelijk voor deze wereld, verschrikkelijk voor al onze oorlogen.

Weer een boring op de bodem, en onbeschoft, maar vrij.

Refrein:

De stad van huilende machines, de stad van intriges en babos.

Ik hou van de stad - dak, personeel, sigaretten.

De bladeren vallen naar beneden, mijn lijnen staan ​​weer op de bladeren,

Logik, afstandsbediening en beatlo, micro, nicotine licht bitter.

De stad van huilende machines, de stad van intriges en babos.

Ik hou van de stad - dak, personeel, sigaretten.

De bladeren vallen naar beneden, mijn lijnen staan ​​weer op de bladeren,

Logik, afstandsbediening en beatlo, micro, nicotine licht bitter.

Met gesmolten sneeuw neemt het water mijn verdriet weg.

Ik weet niet wat er dit voorjaar gaat gebeuren.

Alles wat is kan te zwaar worden

Maar ik ga naar de zonsopgang voor een droom.