Patrice - Yves Simon

Elle dit des mots fragiles

Qui semblent sortir d’une île

Du volcan apaisé de sa bouche

Quand elle me touche

Elle invente des phrases enflammées

Des postures ensorcelées

Pourtant, quand elle s’endort contre mes reins

Tout est bien

Elle rêve alors de galaxies

De comètes alanguies

Elle porte un prénom

De garçon

Elle s’appelle Patrice

Elle est belle et métisse

Elle vient d’un autre continent

Où tout n’est que tourments

Et pourtant

Elle dit des mots fragiles

Qui semblent sortir d’une île

Du volcan apaisé de sa bouche

Quand elle me touche

Ze zegt breekbare woorden

Die van een eiland lijken te komen

Van de stille vulkaan van zijn mond

Als ze me aanraakt

Ze bedenkt vurige zinnen

betoverde poses

Maar als ze in slaap valt tegen mijn lendenen

Alles goed

Ze droomt dan van sterrenstelsels

Van lome kometen

Ze heeft een naam

van jongen

Haar naam is Patrick

Ze is mooi en gemengd ras

Ze komt van een ander continent

waar alles kwelling is

En toch

Ze zegt breekbare woorden

Die van een eiland lijken te komen

Van de stille vulkaan van zijn mond

Als ze me aanraakt