Azzurro - Youkus, Vito Pallavicini, Paolo Conte

(Cerco l’estate tutto l’anno e all’improvviso eccola qua

Lei è partita per le spiagge e sono solo quassù in città)

Sento fischiare sopra i tetti un aeroplano che se ne va

(Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me

Mi accorgo di non avere più risorse senza di te)

E allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te

Ma il treno dei desideri, nei miei pensieri, all’incontrario va

(Sembra quand’ero all’oratorio, con tanto sole, tanti anni fa

Quelle domeniche da solo in un cortile a passeggiar)

Ora mi annoio più di allora, neanche un prete per chiacchierar

(Azzurro…) per me

Mi accorgo di non avere più risorse senza di te

E allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te

Ma il treno dei desideri, nei miei pensieri, all’incontrario va

(Cerco un po' d’Africa in giardino tra l’oleandro e il baobab

Come facevo da bambino, ma qui c'è gente, non si può più)

Stanno innaffiando le mie rose, non c'è il leone, chissà dov'è

(Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me

Mi accorgo di non avere più risorse senza di te)

E allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te

Ma il treno dei desideri, nei miei pensieri, all’incontrario va

(Ik zoek het hele jaar door naar de zomer en opeens is het hier

Ze vertrok naar de stranden en ik ben alleen hier in de stad)

Ik hoor een vliegtuig fluiten boven de daken als het opstijgt

(Blauw, de middag is te blauw en te lang voor mij

Ik realiseer me dat ik geen middelen meer heb zonder jou)

En toen nam ik bijna de trein en ik kom, ik kom naar jou

Maar de trein van verlangens gaat in mijn gedachten achteruit

(Het lijkt alsof ik in het oratorium was, met veel zon, vele jaren geleden

Die zondagen alleen op een binnenplaats wandelen)

Nu verveel ik me meer dan toen, zelfs geen priester om mee te praten

(Blauw...) voor mij

Ik realiseer me dat ik geen bronnen meer heb zonder jou

En toen nam ik bijna de trein en ik kom, ik kom naar jou

Maar de trein van verlangens gaat in mijn gedachten achteruit

(Ik zoek een stukje Afrika in de tuin tussen de oleander en de baobab

Zoals ik deed als kind, maar er zijn hier mensen, het kan niet meer)

Ze geven mijn rozen water, de leeuw is er niet, wie weet waar hij is

(Blauw, de middag is te blauw en te lang voor mij

Ik realiseer me dat ik geen middelen meer heb zonder jou)

En toen nam ik bijna de trein en ik kom, ik kom naar jou

Maar de trein van verlangens gaat in mijn gedachten achteruit