Суета - Ёлка

Припев:

Все бегут, я стою, я не пытаюсь обогнать тень свою,

Я уже так близко, но не могу выбраться из суеты жизни наяву.

Я так близко,

Я бегу,

Много людей, вокруг так тесно, сегодня я объявляю суете войну.

Где мой дом, в котором есть окна, где мой любимый, в котором есть огонь,

Где мои друзья, которым я верю, мои мечты сплетены в каменный ковер.

Я бросаю якорь, а это значит мимо меня проплывут корабли удачи

И я не плачу, это мой покой, я остановилась, чтобы стать самой собой.

Припев:

Все бегут, я стою, я не пытаюсь обогнать тень свою,

Я уже так близко, но не могу выбраться из суеты жизни наяву.

Я так близко,

Я бегу,

Много людей, вокруг так тесно, сегодня я объявляю суете войну.

Ночь стучит, отбивая ритм сердца, наполняя чаши, из которых город пьёт,

Ветер по углам поет волшебные песни, суете камень силы предает.

Я смотрю на небо, что прячет звезды, благо крутится вокруг рекламных щитов,

Я так не хочу, ведь это так просто, внутри там пусто, меня давит грусть.

И пусть, пусть кто-то будет первым, а кто-то свой мир найдет у ручья,

Я уйду туда по разбитым крышам, где тот, кто правит миром, не найдет меня.

Припев:

Все бегут, я стою, я не пытаюсь обогнать тень свою,

Я уже так близко, но не могу выбраться из суеты жизни наяву.

Я так близко,

Я бегу,

Много людей, вокруг так тесно, сегодня я объявляю суете войну.

Город шумит под давлением мыслей, сигналят сирены глубоких снов,

Не хватает снов натянуть эту леску, чтоб моя стрела дошла до всех голов.

Я смотрю, пытаюсь понять, в чем суеты бриллиантовая благодать,

Ее не видать, она это не честно, суть города раздробленных расчетов.

Падений и взлетов, собачьих бегов, мир делится на знатоков и дураков,

Я так не хочу, я так не могу, сегодня я объявляю суете войну.

Припев:

Все бегут, я стою, я не пытаюсь обогнать тень свою,

Я уже так близко, но не могу выбраться из суеты жизни наяву.

Я так близко,

Я бегу,

Много людей, вокруг так тесно, сегодня я объявляю суете войну.

Refrein:

Iedereen rent, ik sta, ik probeer mijn schaduw niet in te halen,

Ik ben al zo dichtbij, maar ik kan niet ontsnappen aan de drukte van het wakkere leven.

ik ben zo dichtbij

Ik ben aan het rennen,

Er zijn veel mensen, het is er zo druk, vandaag verklaar ik de oorlog aan ijdelheid.

Waar is mijn huis, waar ramen zijn, waar is mijn geliefde, waar vuur is,

Waar zijn mijn vrienden, van wie ik geloof, mijn dromen zijn verweven in een stenen tapijt.

Ik ga voor anker, wat betekent dat schepen van fortuin langs me zullen varen

En ik huil niet, dit is mijn vrede, ik stopte om mezelf te worden.

Refrein:

Iedereen rent, ik sta, ik probeer mijn schaduw niet in te halen,

Ik ben al zo dichtbij, maar ik kan niet ontsnappen aan de drukte van het wakkere leven.

ik ben zo dichtbij

Ik ben aan het rennen,

Er zijn veel mensen, het is er zo druk, vandaag verklaar ik de oorlog aan ijdelheid.

De nacht klopt, klopt op het ritme van het hart, vult de kopjes waaruit de stad drinkt,

De wind zingt magische liederen in de hoeken, de steen verraadt kracht aan de drukte.

Ik kijk naar de lucht die de sterren verbergt, de zegen draait om billboards,

Ik wil niet, want het is zo simpel, het is leeg van binnen, verdriet verplettert me.

En laat iemand de eerste zijn en iemand zijn wereld vinden bij de stroom,

Ik zal daarheen gaan over de gebroken daken, waar degene die de wereld regeert mij niet zal vinden.

Refrein:

Iedereen rent, ik sta, ik probeer mijn schaduw niet in te halen,

Ik ben al zo dichtbij, maar ik kan niet ontsnappen aan de drukte van het wakkere leven.

ik ben zo dichtbij

Ik ben aan het rennen,

Er zijn veel mensen, het is er zo druk, vandaag verklaar ik de oorlog aan ijdelheid.

De stad is lawaaierig onder de druk van gedachten, de sirenes van diepe dromen toetert,

Ik heb niet genoeg dromen om aan deze lijn te trekken zodat mijn pijl alle koppen bereikt.

Ik kijk, ik probeer te begrijpen wat de ophef is over diamanten genade,

Je kunt haar niet zien, het is niet eerlijk, de essentie van de stad van gefragmenteerde berekeningen.

Ups en downs, hondenraces, de wereld is verdeeld in experts en dwazen,

Ik wil niet, ik kan niet, vandaag verklaar ik de oorlog aan ijdelheid.

Refrein:

Iedereen rent, ik sta, ik probeer mijn schaduw niet in te halen,

Ik ben al zo dichtbij, maar ik kan niet ontsnappen aan de drukte van het wakkere leven.

ik ben zo dichtbij

Ik ben aan het rennen,

Er zijn veel mensen, het is er zo druk, vandaag verklaar ik de oorlog aan ijdelheid.