Sun Beneath the Moon - Years Since The Storm

Something’s not right, can’t put your mind at rest.

Uncomfortable emptiness.

That sinking feeling inside your chest.

I’m right over your shoulder, lingering around every corner.

Waiting, watching, wondering who is next.

You can’t run from me.

You can’t hide don’t try.

You can’t run from me.

RUN, RUN, RUN… But I will find you and I will tear you apart.

I AM DEATH, I am the ultimate.

Rest assured that there is nothing beyond this.

No matter who, no matter how, you all will end up where you belong;

under the ground.

Most cannot handle

it.

The thought, the fear, the threat.

The idea of only one last breath.

My hands embrace your throat;

you begin to let go.

Left with only my cold caress.

Fading in and out, you try to scream and shout, but words they won’t come out.

SHOUT, SHOUT, SHOUT… But I’m not

listening.

No, I’m not listening.

I am death, I AM THE ULTIMATE.

Rest assured that there is nothing beyond this.

No matter who, no matter how, you all will end up where you belong;

under the ground.

I am the constant, the inevitable.

A pattern that repeats over and over…

Er klopt iets niet, kan je niet geruststellen.

Ongemakkelijke leegte.

Dat zinkende gevoel in je borst.

Ik ben recht over je schouder, treuzelend om elke hoek.

Wachten, kijken, je afvragen wie de volgende is.

Je kunt niet voor me weglopen.

Je kunt niet verbergen, probeer het niet.

Je kunt niet voor me weglopen.

RUN, RUN, RUN... Maar ik zal je vinden en ik zal je uit elkaar scheuren.

IK BEN DE DOOD, ik ben de ultieme.

U kunt er zeker van zijn dat er verder niets is.

Het maakt niet uit wie, hoe dan ook, jullie zullen allemaal eindigen waar je thuishoort;

onder de grond.

De meesten kunnen het niet aan

het.

De gedachte, de angst, de dreiging.

Het idee van slechts één laatste ademtocht.

Mijn handen omhelzen je keel;

je begint los te laten.

Links met alleen mijn koude streling.

In- en uitfadend, probeer je te schreeuwen en te schreeuwen, maar woorden komen er niet uit.

SCHREEUW, SCHREEUW, SCHREEUW... Maar dat ben ik niet

luisteren.

Nee, ik luister niet.

Ik ben de dood, IK BEN DE ULTIEME.

U kunt er zeker van zijn dat er verder niets is.

Het maakt niet uit wie, hoe dan ook, jullie zullen allemaal eindigen waar je thuishoort;

onder de grond.

Ik ben de constante, het onvermijdelijke.

Een patroon dat zich keer op keer herhaalt...