Einsamkeit - Wolfgang Ambros

Da war a Mann,

der hat verlor’n

sei Liebe durch

seine Unentschlossenheit.

A Herz einst so warm

is an ihm erfror’n

und alles was bleibt

is sei stille Einsamkeit.

Und Einsamkeit is alles was er kennt

es scheint, als ob er nur gegen Mauern rennt

und tief im Innern wa er’s lngst genau

er wird’s nie mehr erleb’n,

dieses Gefhl, wenn ma si echt und ehrlich liebt,

wenn einer fr den andern alles gibt,

doch was amoi so schn war ist vorbei

und wird’s nie wieder geb’n.

A Hoffnungsstrahl,

der, sobald er’n nur sieht,

sofort verlscht

und es herrscht wieder Dunkelheit.

Das Leben, es spielt

sein Schicksalslied,

und es vergnnt

ihm auch ned die klanste Freud.

Und Einsamkeit is alles was er kennt

es scheint, als ob er nur gegen Mauern rennt

und tief im Innern wa er’s lngst genau

er wird’s nie mehr erleb’n,

dieses Gefhl, wenn ma si echt und ehrlich liebt,

wenn einer fr den andern alles gibt,

doch was amoi so schn war ist vorbei

und wird’s nie wieder geb’n.

Sei Einsamkeit wird nie zu Ende gehn,

er wei es und er wird es nie verstehn,

doch aufrecht tragt er weiterhin sein Leid

und seine Einsamkeit.

Er was een man

Hij verloor

wees liefde door

zijn besluiteloosheid.

Een hart ooit zo warm

doodgevroren op hem

en alles wat overblijft

is stille eenzaamheid.

En eenzaamheid is alles wat hij kent

het lijkt alsof hij gewoon tegen muren aanloopt

en diep van binnen was het al accuraat

hij zal het nooit meer meemaken

dit gevoel wanneer ma echt en oprecht liefheeft,

als de een alles geeft voor de ander,

maar wat zo mooi was amoi is voorbij

en zal nooit meer gebeuren.

Een sprankje hoop,

die, zodra hij het ziet,

onmiddellijk gedoofd

en de duisternis regeert weer.

Het leven, het speelt

zijn lot lied,

en het bevalt

hij ned ook de beste vreugde.

En eenzaamheid is alles wat hij kent

het lijkt alsof hij gewoon tegen muren aanloopt

en diep van binnen was het al accuraat

hij zal het nooit meer meemaken

dit gevoel wanneer ma echt en oprecht liefheeft,

als de een alles geeft voor de ander,

maar wat zo mooi was amoi is voorbij

en zal nooit meer gebeuren.

Zijn eenzaamheid zal nooit eindigen

hij weet het en hij zal het nooit begrijpen

maar oprecht blijft hij zijn lijden dragen

en zijn eenzaamheid.