Die Blume aus dem Gemeindebau - Wolfgang Ambros

Du bist die Blume aus dem Gemeindebau,

ich weiß ganz genau,

du bist die richt’ge Frau für mich, du Blume aus

dem Gemeindebau.

Ohne dich wär' dieser Bau so grau,

und wer dich sieht, sagt nur «Schau,

schau, da geht die schönste Frau von Stadlau.»

So wie du gehst, so wie du di bewegst,

du waßt gar net, wie sehr du mich erregst,

and’re hab’n bei mir ka Chance,

auch wenn sie immer sog’n «Kummen's fernseh’n, Herr Franz!»

I mecht von dir nur amoi a Lächeln kriagn,

du schönste Frau von der

Vierer-Stiag'n.

Du bist die Blume aus dem Gemeindebau, deine Augen so blau

wie ein Stadlauer Ziegelteich, du Blume aus dem Gemeindebau.

Und wann wer kummat und sogat «Wie wär's,

gnä' Frau?», dann kunnt 's

leicht sein,

daß i eam niederhau', weu du bist mei Venus aus Stadlau.

(Solo über Mittelteil)

Wann i di sich, dann spült's Granada bei mir,

i kann nur sog’n, daß i für nix garantier',

Meine Freind' sog’n olle «Wossn, lossn,

i man, du führst di ganz schee deppert auf weg’n den Hos’n!»

Bitte, bitte, loß mi net so knian, i mecht doch net mei guten Ruf

verlier’n.

Du bist die Blume aus dem Gemeindebau, merkst du nicht, wie ich schau,

wenn du an mir vorüberschwebst, du Blume aus dem Gemeindebau.

Merkst du net, wier i mi bei dir einehau, weu du bist für mich

die Überfrau, komm, laß dich pflücken, du Rose aus Stadlau!

Komm, laß dich pflücken,

du Rose aus Stadlau, Komm, laß dich pflücken,

du Rose aus Stadlau!

Jij bent de bloem van het gemeenschapsgebouw,

ik weet het precies

jij bent de juiste vrouw voor mij, jij bloeit op

het gemeenschapsgebouw.

Zonder jou zou dit gebouw zo grijs zijn

en wie je ziet, zegt gewoon: "Kijk,

kijk, daar gaat de mooiste vrouw van Stadlau."

Terwijl je loopt, terwijl je beweegt,

je wist niet hoeveel je me opwindt

anderen hebben geen kans bij mij

zelfs als ze altijd zeggen "Kummen's fernseh'n, Herr Franz!"

Ik kan alleen maar een glimlach van je krijgen,

jij mooiste vrouw van de

Vier-Stiag'n.

Je bent de bloem van het gemeentehuis, je ogen zo blauw

als een stenen vijver in Stadlau, bloei je uit gemeentelijke woningen.

En wanneer wie kummat en sogat "Hoe zit het met?

Mevrouw?", dan kan het

wees licht,

dat ik me neersla omdat jij mijn Venus van Stadlau bent.

(solo over het middengedeelte)

Als ik zelf, dan spoelt Granada met mij aan,

Ik kan alleen maar zeggen dat ik niets garandeer,

Mijn vrienden zeiden allemaal "Wossn, ga,

ik man, je loopt voorop in je broek op een heel stomme manier!»

Alsjeblieft, alsjeblieft, laat me niet zo knagen, ik geef niet echt om mijn goede reputatie

verliezen.

Jij bent de bloem van het gemeenschapsgebouw, merk je niet hoe ik eruitzie

als je langs me zweeft, bloei je vanuit het gemeenschapsgebouw.

Merk je niet wat ik voor je voel, want je bent voor mij

de Überfrau, kom, laat je plukken, je stond op uit Stadlau!

Kom, laat je kiezen

je stond op uit Stadlau, kom, laat je kiezen,

je stond op uit Stadlau!