The Eye - Waxahatchee

I leave my home, desolate but not alone

I have a gift, I’ve been told, for seeing what’s there

And I will chase all the rain, put it down, call it paint

To possess something arcane, oh it’s a heavy weight

We leave love behind

Without a tear or a long goodbye

And as we wait for lightning to strike

We are enthralled by the calling of the eye

Oh and one of these days you’ll call up

You’ll give me something beautiful to think and sing and follow

Our feet don’t ever touch the ground

Run ourselves ragged town to town

Chasing uncertainty around, a siren sound

Oh and you watch me like I’m a jet stream

A scientific cryptogram lit up behind the sunbeam

You paint my body like a rose

A depth of beauty in repose

A complicated love you chose

Where love will land nobody knows

We both dig a grave

To immortalize all the shortest waves

We can try to let stillness be

But if I spin off will you rescue me?

Or will I beg you to set me free?

I think what’s wild might be meant to be

You and me

We leave love behind

Without a tear or a long goodbye

And as we wait for lightning to strike

We are enthralled by the calling of the eye

We come running, we always abide

Powerless against the calling of the eye

Ik verlaat mijn huis, desolaat maar niet alleen

Ik heb een gave, zo is mij verteld, om te zien wat er is

En ik zal alle regen achtervolgen, het neerleggen, het verf noemen

Om iets geheimzinnigs te bezitten, oh, het is een zwaar gewicht

We laten de liefde achter

Zonder traan of lang afscheid

En terwijl we wachten tot de bliksem inslaat,

We zijn geboeid door de roeping van het oog

Oh en een dezer dagen zul je bellen

Je geeft me iets moois om over na te denken, te zingen en te volgen

Onze voeten raken nooit de grond

Van stad naar stad rennen

Op jacht naar onzekerheid, een sirenegeluid

Oh en je kijkt naar me alsof ik een jetstream ben

Een wetenschappelijk cryptogram licht op achter de zonnestraal

Je schildert mijn lichaam als een roos

Een diepte van schoonheid in rust

Een ingewikkelde liefde die je hebt gekozen

Waar liefde zal landen weet niemand

We graven allebei een graf

Om alle kortste golven te vereeuwigen

We kunnen proberen om stilte te laten zijn

Maar als ik wegga, wil je me dan redden?

Of zal ik u smeken om mij vrij te laten?

Ik denk dat wat wild is misschien bedoeld is

Jij en ik

We laten de liefde achter

Zonder traan of lang afscheid

En terwijl we wachten tot de bliksem inslaat,

We zijn geboeid door de roeping van het oog

We komen aanrennen, we houden ons altijd aan

Machteloos tegen het roepen van het oog