Cityshamaani (Sympathy) - Waltari

There is no way to follow me

Asking my name is threatening me

Always ready to talk

To the passers-by

The way they look

I am simplified…

I’ll get bored of just being here

I’ve kept holding on so long

Yeah

I keep searching for the exit

To feel alive beyond tears

Small shop windows are churning out

All kinds of dools with frozen smiles

But I can’t see any of my kind…

Except the bright ligths of the streets… or my mind

Yeah

I’ve been told: Life’s a phobia

But like a bold one, I still feel my utopia

Yeah

I will go on for my melodia

Keeping my mind in insomnia

Sirens calling and I telll them to come soon

Everyday they’re calling night time…

Silence calls when I feel down and heaven lingers on

In the dawn;

A real dawn!

Naked in the dawn we fly into the night

Wasted in the fog we cry for the light

While I’m closing in… closing inside

While I’m closing inside… in every way

Way…

Way…

With a faded scarf on his head

He tries to infiltrate

To the crowd cover

His red eyes of yesterday

Under his rasta hair

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail

To be free in jail…

What’s it to be like a big dipper, a teen whore scream?

That’s not what I believe in…

Though just to be high, used to be cruel

Don’t wanna be just high and tied to the flashlights

And strobos of mind

I don’t feel that I belong in here

Right, I, beneath the chrome metal escalators

I, (hi!), don’t feel that I belong in here

Here

Er is geen manier om mij te volgen

Mijn naam vragen is een bedreiging voor mij

Altijd klaar om te praten

Aan de voorbijgangers

Hoe ze eruit zien

Ik ben vereenvoudigd...

Ik zal het vervelen om hier alleen maar te zijn

Ik heb het zo lang volgehouden

Ja

Ik blijf zoeken naar de uitgang

Om je levend te voelen dan tranen

Kleine etalages rijzen de pan uit

Allerlei dingen met een bevroren glimlach

Maar ik zie geen van mijn soort...

Behalve de felle lichten van de straten... of mijn geest

Ja

Er is mij verteld: het leven is een fobie

Maar als een gedurfde, voel ik nog steeds mijn utopie

Ja

Ik ga door voor mijn melodie

Mijn gedachten in slapeloosheid houden

Sirenes bellen en ik zeg dat ze snel moeten komen

Elke dag bellen ze 's nachts...

Stilte roept als ik me down voel en de hemel blijft hangen

In de dageraad;

Een echte dageraad!

Naakt in de dageraad vliegen we de nacht in

Verspild in de mist huilen we om het licht

Terwijl ik dichterbij kom... naar binnen sluit

Terwijl ik me van binnen afsluit... in alle opzichten

Manier…

Manier…

Met een vervaagde sjaal op zijn hoofd

Hij probeert te infiltreren

Naar de menigte

Zijn rode ogen van gisteren

Onder zijn rastahaar

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Vrij zijn in de gevangenis

Om vrij te zijn in de gevangenis...

Hoe is het om als een grote beer te zijn, een tienerhoerschreeuw?

Dat is niet waar ik in geloof...

Hoewel alleen om high te zijn, was het ook wreed

Ik wil niet alleen high zijn en vastgebonden aan de zaklampen

En strobo's van geest

Ik heb niet het gevoel dat ik hier thuishoor

Juist, ik, onder de chromen metalen roltrappen

Ik, (hoi!), heb niet het gevoel dat ik hier thuishoor

Hier