Хранителям Москвы - Вячеслав Ковалёв

Одинокий и неброский,

Я вхожу в вокзал Московский,

Чтоб заснуть на верхней полке, а позавтракать в Москве

У друзей моих дражайших,

С кем в общении нету фальши,

И нет помыслов коварных ни в сердцах, ни в голове.

Москвичи мои из Пскова, из Самары, из Ростова,

Из Челябинска, Кургана, из Москвы.

Мне так светел этот город, он мне вами очень дорог,

Замечательно, что вместе — Он и вы.

Белокаменное сердце,

Металлическая дверца

От российских, бесконечных, необузданных широт.

Здесь дорога кольцевая,

Как рулетка.

Поиграем!

Может, выпадет нам счастье?

И надеется народ:

Моряки Калининграда, беженцы из Ленинграда,

Эмигранты из Одессы и Керчи.

Мы немало лет знакомы, я в гостях у вас, как дома,

Мои милые, родные москвичи.

Повелось давно на свете:

Кто главней, тот и в ответе.

Чтобы жизнь продолжалась, и не съехала кювет,

Нам нужна вода живая,

И всей душой переживая,

Вам родные пишут письма, и звонят, и шлют привет

Из Смоленска и Казани, из Сургута и Рязани,

Из Воронежа, из Риги, из Уфы.

Опалённые «Норд-Остом», вы не жители, а просто

Богом званые хранители Москвы.

Говорили мне: «Не майся,

Мы поможем, оставайся!»

И, признаться, я сегодня, сам не знаю, почему

От любви концертных залов

Уезжаю с «трёх вокзалов»,

Чтобы вновь сюда примчаться — в многоликую Москву.

К вам, надежные ребята, остроумные девчата

Из Норильска, из Калуги, из Москвы.

Я, наверно, против правил своё сердце вам оставил

В благодарность от себя и от Невы.

Eenzaam en discreet

Ik ga het treinstation van Moskou binnen,

Om in slaap te vallen op de bovenste plank en te ontbijten in Moskou

Bij mijn beste vrienden,

Met wie in communicatie is er geen leugen,

En er zijn geen verraderlijke gedachten in het hart of in het hoofd.

Mijn Moskovieten uit Pskov, uit Samara, uit Rostov,

Van Chelyabinsk, Koergan, van Moskou.

Deze stad is zo helder voor mij, het is mij zeer dierbaar door jou,

Het is geweldig dat Hij en jij samen zijn.

wit hart,

metalen deur

Van Russische, eindeloze, ongebreidelde breedtegraden.

Er is hier een ringweg

Zoals roulette.

Laten we gaan spelen!

Misschien hebben we geluk?

En de mensen hopen:

Zeelieden van Kaliningrad, vluchtelingen uit Leningrad,

Emigranten uit Odessa en Kerch.

We kennen elkaar al vele jaren, ik bezoek je, zoals thuis,

Mijn lieve, inheemse Moskovieten.

Het is lang geleden in de wereld gebeurd:

Wie het belangrijkst is, is degene in het antwoord.

Zodat het leven doorgaat en de sloot niet beweegt,

We hebben levend water nodig

En me zorgen maken met heel mijn hart,

Familieleden schrijven u brieven, bellen en groeten

Van Smolensk en Kazan, van Surgut en Ryazan,

Van Voronezh, van Riga, van Oefa.

Verschroeid door Nord-Ost, jullie zijn geen bewoners, maar gewoon

Door God geroepen bewakers van Moskou.

Ze zeiden tegen me: "Niet zwoegen,

We zullen helpen, blijf!”

En, om eerlijk te zijn, vandaag weet ik niet waarom

Uit liefde voor concertzalen

"drie stations" verlaten

Om hier weer te haasten - naar het veelzijdige Moskou.

Voor jou, betrouwbare jongens, geestige meiden

Van Norilsk, van Kaluga, van Moskou.

Ik heb waarschijnlijk mijn hart aan jou overgelaten tegen de regels in

In dankbaarheid van mezelf en van de Neva.