Парашют - Вячеслав Ковалёв

Люди, как разорванные снимки, ждут свои вторые половинки — стать хотят одним.

Думая о крове и о пище, люди все равно друг друга ищут, — так проходят дни.

Кто-то аутсайдер, кто-то лидер, главное, чтоб вовремя увидел блеск в чьих-то

глазах.

В этой гонке встреча есть награда, если повезло, то и не надо жать на тормоза!

Резон в том, что кончается сезон,

И это следует учесть,

Что б не мешать любовь и честь.

И впредь менять не золото на медь,

А злости битое стекло

На откровенье и тепло.

Ты теперь мне как парашют.

Падай,

Я всё равно тебя удержу рядом.

Мне не важно окруженье: чья-то кухня или дворец.

Всё вокруг предстанет в иной краске,

Серый город станет цветной сказкой,

И сольются эти ноты в музыку для наших сердец!

Холодна на вид, весьма игрива, на лицо изысканно красива, ложь — как манекен,

Если только правдой притворится, сразу как-то плохо ночью спится врозь — ты

вдалеке.

Прости, и, если можешь, отпусти

Непонимания грехи, —

Они коварны и легки.

И пусть неразделённой будет грусть,

Незавершённою глава…

И только честными слова!

Ими надо бы дорожить в песне,

Даже если нам и не жить вместе…

Счастье вечным не бывает, но ещё не пройден маршрут.

Где никто ни разу пока не был,

Будем обнимать облака в небе.

Я лечу, и мне не страшно, — ты теперь мне как парашют.

В прошлом, может, что-то и бездарно, но сейчас мы очень благодарны всем,

кто с нами был.

Стали обещания дороже;

понимаем, что у нас, похоже, нет другой судьбы.

Резон в том, что кончается сезон,

И это следует учесть,

Чтоб не мешать любовь и честь.

И пусть неразделённой будет грусть,

Незавершённою глава…

И только честными слова!

Ты теперь мне как парашют.

Падай,

Я всё равно тебя удержу рядом.

Мне не важно окруженье: чья-то кухня или дворец.

Всё вокруг предстанет в иной краске,

Серый город станет цветной сказкой,

И сольются эти ноты в музыку для наших сердец!

Ими надо бы дорожить в песне,

Даже если нам и не жить вместе…

Счастье вечным не бывает, но ещё не пройден маршрут.

Где никто ни разу пока не был,

Будем обнимать облака в небе.

Я лечу, и мне не страшно, — ты теперь мне как парашют.

Я всё равно тебя удержу…

Mensen, zoals gescheurde foto's, wachten op hun tweede helft - ze willen er een worden.

Denkend aan onderdak en eten, zoeken mensen elkaar nog steeds op - zo gaan de dagen voorbij.

Iemand is een buitenstaander, iemand is een leider, het belangrijkste is om op tijd de genialiteit in iemand te zien

ogen.

In deze race is de ontmoeting een beloning, als je geluk hebt hoef je niet te remmen!

De reden is dat het seizoen ten einde loopt,

En hiermee moet rekening worden gehouden

Om liefde en eer niet te verstoren.

En ga door met het verwisselen van goud voor koper,

En woede is gebroken glas

Naar openhartigheid en warmte.

Je bent nu als een parachute voor mij.

naar beneden vallen

Ik zal je nog steeds in de buurt houden.

Het milieu interesseert me niet: iemands keuken of een paleis.

Alles rondom zal in een andere kleur verschijnen,

De grijze stad wordt een gekleurd sprookje,

En deze noten zullen samensmelten tot muziek voor ons hart!

Koud van uiterlijk, erg speels, prachtig mooi van gezicht, een leugen is als een paspop,

Als je alleen maar doet alsof je de waarheid bent, slaap je op de een of andere manier meteen slecht 's nachts apart - jij

ver weg.

Vergeef en als je kunt, laat los

Verkeerd begrijpen van zonden -

Ze zijn sluw en gemakkelijk.

En laat verdriet onbeantwoord,

Onvoltooid hoofdstuk...

En alleen eerlijke woorden!

Ze moeten gekoesterd worden in zang,

Ook al wonen we niet samen...

Geluk duurt niet eeuwig, maar de route is nog niet gepasseerd.

Waar nog nooit iemand is geweest

Laten we de wolken in de lucht koesteren.

Ik vlieg, en ik ben niet bang - nu ben je als een parachute voor mij.

Vroeger was er misschien iets matig, maar nu zijn we iedereen heel dankbaar,

die bij ons was.

Beloften zijn duurder geworden;

we begrijpen dat we geen ander lot lijken te hebben.

De reden is dat het seizoen ten einde loopt,

En hiermee moet rekening worden gehouden

Om liefde en eer niet te verstoren.

En laat verdriet onbeantwoord,

Onvoltooid hoofdstuk...

En alleen eerlijke woorden!

Je bent nu als een parachute voor mij.

naar beneden vallen

Ik zal je nog steeds in de buurt houden.

Het milieu interesseert me niet: iemands keuken of een paleis.

Alles rondom zal in een andere kleur verschijnen,

De grijze stad wordt een gekleurd sprookje,

En deze noten zullen samensmelten tot muziek voor ons hart!

Ze moeten gekoesterd worden in zang,

Ook al wonen we niet samen...

Geluk duurt niet eeuwig, maar de route is nog niet gepasseerd.

Waar nog nooit iemand is geweest

Laten we de wolken in de lucht koesteren.

Ik vlieg, en ik ben niet bang - nu ben je als een parachute voor mij.

Ik zal je nog steeds vasthouden...