Боги - Воплі Відоплясова

Де ви, боги?

буйні в травні?

В траві влажній

я б ліг у ніг твоїх,

Мов колонади до гори.

Це було у вісімдесят другому,

Я їхав у пазику разом з другом

З Черкас до Кременчугу,

Бачу, ти сидиш в углу.

Відразу я тебе помітив,

Неначе сонце в очі світить,

Що сказати тобі, я не знав,

Довго слова в голові шукав.

Шукав, м’яв, їв квитка.

До тебе сідає товста тітка.

Горами, луками стрибає дорога.

Не швидко, не швидко, заради Бога!

Я боявся тебе облишити,

Я кохаю тебе, чи чуєш ти?

Так схотілося у ту мить

Навіть забутися, впасти до тих ніг,

Мов колонади до гори.

Коли керує серце.

Waar zijn jullie, goden?

gewelddadig in mei?

Het gras is nat

Ik zou aan je voeten liggen,

De taal van de colonnade naar de berg.

Het was in de tweeëntachtigste,

Ik ging in de schulden met een vriend

Van Tsjerkasy tot Krementsjoeg,

Ik zie dat je in de hoek zit.

Ik merkte je meteen op,

Alsof de zon in zijn ogen schijnt,

Wat moet ik je vertellen, ik wist het niet

Ik heb lang naar woorden gezocht in mijn hoofd.

Ik zocht, at, at een kaartje.

Naast je zit een dikke tante.

De weg springt door bergen en weilanden.

Niet snel, niet snel, in godsnaam!

Ik was bang om je te verlaten,

Ik hou van je, hoor je?

Dat is wat ik op dat moment wilde

Zelfs vergeten, vallen op die voeten,

De taal van de colonnade naar de berg.

Als het hart de controle heeft.