Kadınım - Doğum (Şiir) - Volkan Konak

Bana memleket, bana su, bana tat, bana uyku, bana rüzgar gibi gelen sevgilim

Gülüşünü kücük bir cocuktan alan, yastıkta başını bıraktıgı ize kurban oldugum,

Eser durusun hafızamda ve orda hiç bir sey yok senden önceme ve sana ait

olmayan,

Son hayalım, ne güzel sey seni sevmek

Elleri küçük sevgilim,

Ne güzel şey seni hatırlamak,

Etimde soguk kara saplı bir bıcak gibi değil,

Hasret ateşiyle dövülmüş sımsıcak bir demir gibi,

Ne güzel şey düşünmek seni bunca kalabalıkta ve bunca yorgunluklarımın içinde,

Son hasretim, sana olan hudutsuz sevdamı

Manalyo kokulu başını kollarımın arasına alıp,

Senin o memleket gözlerine saatlerce bakmalıyım kı anlatabileyim,

Senın yanıbaşında ve sevkat o dolu gögsünde uyumalıyım,

Çünkü ben senin her yanın çiçek acmış, yemişlerle dolu fidana benzeyen güzel

yüzüne hasret yaşayamam,

Son sözüm, keşke bu gece gelincik ciceği takabilseydim, karadeniz bahcelerinden

En güzel bestelerimi yalnız sana söyleyebilseydim bu gece,

Mehtap uyanamadan gune merhaba diyebilseydim, okyanus kalbimde bir yelkenli

gibi sarhoş olup sahillere vurabilseydim,

Acmaya duran gülüm, işitiyor musun beni, ustamın deyimiyle, şu kaınat denen

nesnenin içinde

En çok sevdiğim yürek, üzerine en cok titrediğim insan kalbi, senin gögsünün

içine takılı olanıdır,

Anası bana bir oğlancık doğurdu,

Kaşsız, sarı bir oğlan,

Masmavi kundağında yatan,

Bir nurtopu, üç kilo ağırlığında,

Benim oğlan dünyaya geldiği zaman

Çocuklar doğdu kore’de,

Sarı ayçiçeğine benziyorlardı,

Makartır kesti onları

Gittiler ana sütüne bile doymadan

Benim oğlan dünyaya geldiği zaman

Çocuklar doğdu yunan zindanlarında

Babaları kurşuna dizilmiş,

Bu dünyada birinci görülecek şey diye demir parmaklığı gördüler…

Benim oğlan dünyaya geldiği zaman

Çocuklar doğdu anadolu’mda,

Mavi gözlü, kara gözlü, elâ gözlü bebeklerdi,

Bitlendiler doğar doğmaz,

Kim bilir, kaçı sağ kalır mucize kabilinden,

Benim oğlan benim yaşıma bastığı zaman

Ben bu dünyada olmayacağım, evet

Ama harikulâde bir beşik olacak dünya

Siyah, beyaz, sarı,

Bütün çocukları sallayan,

Mavi atlas döşekli bir beşik…

Son hayalım, son hasretim, son sözüm, nartanem, yutkunuşum, uyanışlarımın en

güzeli…

Kadınım benım, kadınım, kadınım, kadınım benım …

Thuis voor mij, water voor mij, smaak voor mij, slaap voor mij, mijn geliefde die naar mij komt als de wind

Ik werd het slachtoffer van het litteken dat zijn glimlach van een klein kind wegnam en zijn hoofd op het kussen achterliet,

Het werk blijft in mijn herinnering, en er is niets dat mij toebehoort voor jou en jou.

niet,

Mijn laatste droom, wat mooi om van je te houden

Handen kleine schat,

Hoe leuk is het om jou te herinneren

Niet als een koud mes met zwarte handgreep in mijn vlees,

Als een heet ijzer gesmeed met het vuur van verlangen,

Hoe fijn is het om aan je te denken in zo'n menigte en in al mijn vermoeidheid,

Mijn laatste verlangen, mijn onbeperkte liefde voor jou

Ik neem je naar magnolia geurende hoofd in mijn armen,

Ik moet uren in de ogen van je geboortestad kijken, zodat ik kan uitleggen,

Ik zou naast je moeten slapen en in je volle borst,

Want ik ben mooi als een jonge boom met bloemen over je heen, vol met bessen

Ik kan niet verlangen naar je gezicht,

Mijn laatste woord, ik wou dat ik vanavond een papaverbloem kon dragen, uit de tuinen van de Zwarte Zee

Kon ik vanavond maar mijn beste composities voor je zingen,

Als ik hallo kon zeggen tegen de dag voordat het maanlicht ontwaakt, is de oceaan een zeilboot in mijn hart

Als ik dronken kon worden en de stranden kon raken zoals

Mijn roos die stopt met medelijden, hoor je me, in de woorden van mijn meester, dit zogenaamde universum?

in het object

Het hart waar ik het meest van hou, het mensenhart dat ik het meest koester, is jouw borst.

is degene die eraan vastzit,

Zijn moeder baarde mij een jongen,

Een blonde jongen zonder wenkbrauwen,

Liggend in de diepblauwe doeken,

Een lichtbal weegt drie kilogram,

Toen mijn zoon werd geboren

Kinderen zijn geboren in Korea,

Ze leken op gele zonnebloemen,

Makatır snijd ze

Ze vertrokken voordat ze verzadigd waren met de melk van hun moeder.

Toen mijn zoon werd geboren

Kinderen werden geboren in Griekse kerkers

Hun vaders werden neergeschoten,

Ze zagen het ijzeren hek als het eerste wat ze in deze wereld zagen...

Toen mijn zoon werd geboren

Kinderen werden geboren in mijn Anatolië,

Het waren blauwogige, zwartogige, hazelogige baby's,

Zodra luizen zijn geboren,

Wie weet, hoeveel van hen overleven op wonderbaarlijke wijze,

Wanneer mijn jongen van mijn leeftijd is

Ik zal niet in deze wereld zijn, yeah

Maar de wereld zal een prachtige wieg zijn

zwart, wit, geel,

Alle kinderen schudden,

Een ledikant met een blauwe atlasmatras…

Mijn laatste droom, mijn laatste verlangen, mijn laatste woord, mijn nartan, mijn slikken, mijn meest ontwaken

mooi…

Mijn vrouw, mijn vrouw, mijn vrouw, mijn vrouw...