Эпизод - Каста, Влади

Мышцы рвут утренний жгут, пока я

От сонных смут отвыкаю

Тёплых, тихих

Упрямо силюсь возобновить их,

Но теряются нити

Вернётся ли память ко мне о том

Что жалит меня уютным трепетом?

Перину живую скомканной грудой

Локтем жму я, грудью

К постели ленивой, неряшливой

Подоспели наплывы дня вчерашнего

И взваливают на меня багаж его

И в подробности окунают заживо

С недоделанными, давними

Идеями и нескладными планами,

Но тут, ошпаренный восторгом я нахожу дорогу

И дышу щекотной судорогой

Отзвуки пронеслись, мелькнули, кольнули

Швырнули меня к столу, бросив с краю на стуле

И пошёл озноб от локтей до темени

С радостным спазмом в солнечном сплетении

Это воскресло во мне как дежавю

Все слова переживу и оживлю

Сна догадки, что-то на губах уже

Просит посадки, но не на бумагу же

Всегда держу его в режиме ожидающем

Теперь спешу, но он не слышит моей клавиши

Гневно вожу мышью в книжном ворохе

Нервно переношу загрузочные шорохи,

А строки уже брызжут взахлёб, входя в потоки

Хотя сразу вязнут в них же

И головоломки всё залили до края

И я их разгребаю, плескаю

После часов бормотания, шёпотом сиплым

Босоногого топота в ритм

Было много отсеяно ситом

Исправь тут, сотри там

Утомлённый словесного хлама тонной

Целиком читаю стих незнакомый словно

И дрожь ползёт опять с живота на грудь

Этот эпизод мне бы описать как-нибудь

Spieren scheuren ochtendtourniquet terwijl ik

Ik raak gewend aan slaperige onrust

Warm, stil

Ik probeer ze koppig te vernieuwen,

Maar er gaan draden verloren

Zal de herinnering naar mij terugkeren over?

Wat irriteert me met een gezellige sensatie?

Een levend verenbed op een verkreukelde hoop

Ik druk op mijn elleboog, borst

Naar het luie, slordige bed

De toestroom van gisteren kwam op tijd

En ze laden zijn bagage op mij

En tot in detail worden ze levend gedompeld

Met onvoltooide, oude

Ideeën en onhandige plannen,

Maar hier, gebroeid van verrukking, vind ik de weg

En ik adem een ​​kriebelende kramp

Echo's geveegd, geflitst, geprikt

Ze gooiden me naar de tafel, gooiden me van de rand op een stoel

En de rillingen gingen van de ellebogen naar de bovenkant van het hoofd

Met een vrolijke spasme in de solar plexus

Het herrees in mij als déja vu

Ik zal alle woorden overleven en herleven

Slaap raden, al iets op de lippen

Vraagt ​​om te landen, maar niet op papier

Houd het altijd op stand-by

Nu heb ik haast, maar hij hoort mijn sleutel niet

Boos de muis in een stapel boeken bewegen

Ik verdraag nerveus het geritsel van laarzen,

En de lijnen spatten al opgewonden de beekjes in

Al lopen ze er meteen in vast

En de puzzels zijn allemaal tot de rand gevuld

En ik hark ze, plons

Na uren mompelen, in een hese fluistering

Op blote voeten stampen in ritme

Veel werd door een zeef afgezeefd

Repareer het hier, wis het daar

Moe van verbale onzin door de ton

Ik las het hele vers onbekend alsof

En het trillen kruipt weer van de buik naar de borst

Ik zou deze aflevering op de een of andere manier willen beschrijven