Fado Triste - Vitorino

Vai, ó Sol poente, vai e não voltes

Sem trazer no primeiro raio notícias de quem se foi

Numa madrugada amarga e triste

Um navio de proa em riste levou tudo o que eu guardei

Na caixa escondida dos afetos

No lembrar dos objetos que enfeitavam o meu quarto

Tudo perde a cor, a forma, o cheiro

Ficaram só coisas esquecidas da importância que tiveram

Volto sempre ao rio às sextas-feiras p’ra lembrar

Dias descuidados, noites à toa

Espero que o navio sempre queira

Trazer de volta o sussurro dos teus passos numa rua de Lisboa

Volto sempre ao rio às sextas-feiras p’ra lembrar

Dias descuidados, noites à toa

Espero que o navio sempre queira

Trazer de volta o sussurro dos teus passos numa rua de Lisboa

Na caixa escondida dos afetos

No lembrar dos objetos que enfeitavam o meu quarto

Tudo perde a cor, a forma, o cheiro

Ficaram só coisas esquecidas da importância que tiveram

Volto sempre ao rio às sextas-feiras p’ra lembrar

Dias descuidados, noites à toa

Espero que o navio sempre queira

Trazer de volta o sussurro dos teus passos numa rua de Lisboa

Volto sempre ao rio às sextas-feiras p’ra lembrar

Dias descuidados, noites à toa

Espero que o navio sempre queira

Trazer de volta o sussurro dos teus passos numa rua de Lisboa

Ga, ondergaande zon, ga en kom niet terug

Zonder de eerste straal nieuws binnen te brengen van degenen die er niet meer zijn

Op een bittere en droevige dageraad

Een schip met een rechte boeg nam alles wat ik bewaarde

In de verborgen doos met genegenheid

Ik kan me de voorwerpen niet herinneren die mijn kamer sierden

Alles verliest zijn kleur, vorm, geur

Alleen dingen vergeten van het belang dat ze hadden

Ik ga altijd op vrijdag terug naar de rivier om te onthouden

Zorgeloze dagen, stille nachten

Ik hoop dat het schip altijd wil

Breng het gefluister van je voetstappen in een straat in Lissabon terug

Ik ga altijd op vrijdag terug naar de rivier om te onthouden

Zorgeloze dagen, stille nachten

Ik hoop dat het schip altijd wil

Breng het gefluister van je voetstappen in een straat in Lissabon terug

In de verborgen doos met genegenheid

Ik kan me de voorwerpen niet herinneren die mijn kamer sierden

Alles verliest zijn kleur, vorm, geur

Alleen dingen vergeten van het belang dat ze hadden

Ik ga altijd op vrijdag terug naar de rivier om te onthouden

Zorgeloze dagen, stille nachten

Ik hoop dat het schip altijd wil

Breng het gefluister van je voetstappen in een straat in Lissabon terug

Ik ga altijd op vrijdag terug naar de rivier om te onthouden

Zorgeloze dagen, stille nachten

Ik hoop dat het schip altijd wil

Breng het gefluister van je voetstappen in een straat in Lissabon terug