Mermaids from Their Moons - Vision Divine

Silent’s the empty dark cosmos

As silent we sail through the stars

The planets seem like lost islands

Floating in a transient sea

Like Ulysses and his sailors

Now we face our Odyssey

Roaming lost we search a harbor

Trying to keep our sanity

In the silence of my room

If I close my eyes I can hear voices like a whisper

Someone’s calling

Like old mermaids from their moons

Singing melodies to those who pass by,

Then surrender

My reason’s falling…

Time in our cabins goes slowly

All we an do is to wait and hope

Now we face our Odyssey

Roaming lost we search a harbor

Trying to keep our sanity

In the silence of my room

If I close my eyes I can hear voices like a whisper

Someone’s calling

Like old mermaids from their moons

Singing melodies to those who pass by,

Then surrender

My reason’s falling…

[I don’t know if I’ve turned completely mad, but yeterday I had a dream:

in this dream, a child (or an angel, I don’t know), talked to me and he

clearly told me our trip is almost over.

When I woke up today, I just

went to the control room of the Elpis and I saw that big light over there,

right in front of us.

We’ll soon find our if it was just a trick of my broken

mind or a real vision, but in case it was all true, then I also wonder

why, before waking up, this angel or child warned me about the human

nature of men, before fading away with a sad face…]

Stil is de lege donkere kosmos

Zwijgend zeilen we door de sterren

De planeten lijken verloren eilanden

Drijvend in een tijdelijke zee

Zoals Ulysses en zijn matrozen

Nu staan ​​we voor onze Odyssee

Roamen verloren we zoeken een haven

Proberen om ons gezond verstand te houden

In de stilte van mijn kamer

Als ik mijn ogen sluit, hoor ik stemmen als een gefluister

Er belt iemand

Als oude zeemeerminnen uit hun manen

Melodieën zingen voor degenen die voorbij komen,

Geef je dan over

Mijn reden valt…

De tijd in onze hutten gaat langzaam

Het enige wat we doen is wachten en hopen

Nu staan ​​we voor onze Odyssee

Roamen verloren we zoeken een haven

Proberen om ons gezond verstand te houden

In de stilte van mijn kamer

Als ik mijn ogen sluit, hoor ik stemmen als een gefluister

Er belt iemand

Als oude zeemeerminnen uit hun manen

Melodieën zingen voor degenen die voorbij komen,

Geef je dan over

Mijn reden valt…

[Ik weet niet of ik helemaal gek geworden ben, maar gisteren had ik een droom:

in deze droom sprak een kind (of een engel, ik weet het niet) met mij en hij

heeft me duidelijk verteld dat onze reis bijna voorbij is.

Toen ik vandaag wakker werd,

ging naar de controlekamer van de Elpis en ik zag daar dat grote licht,

recht voor ons.

We zullen snel ontdekken of het een truc van mijn kapot was

geest of een echte visie, maar als het allemaal waar was, dan vraag ik me ook af

waarom, voordat hij wakker werd, waarschuwde deze engel of dit kind me voor de mens?

aard van mannen, voordat ze vervagen met een droevig gezicht...]