Colours of My World (Chapter III) - Vision Divine

Years were going like sand exposed to morning wind

Slowly hopes left place to dreams

Past and future all at once everything has gone

Take your time to say goodbye

To my life… In a single chance I try

To my fears… 'Cause I’ve seen' em day by day

Somewhere in my dreams I can see

Lying the colours of my world

Where my spirit sometimes falls

And I wonder if there’s a way to paint these walls

With the colours of my world living deep inside my soul?

All that world around me suffocated my will

In that grey I slowly chilled

There with nothing winding me sometimes I felt so old

Like a man who lived for too long

A hundred Years… I surrender to my fears

A thousand Years… Whish I could forget my tears

Somewhere in my dreams I can see

Lying the colours of my world

Where my spirit sometimes falls

And I wonder if there’s a way to paint these walls

With the colours of my world living deep inside my soul?

Now I’m here sitting in a corner of an empty room

With pearled eyes

In my mind the silence, immobility of a frozen gloom

In a stolen smile

Through the veils

Of human unconsciousness

Reside the nameless words we are not allowed to know

Would I break this veil?

That’s where my mind has gone

A trip with no return

Through the meaning of what we call… Life

…What we call… Life…

…What we call… Life…

…What we call… Life…

Somewhere in my dreams I can see

Lying the colours of my world

Where my spirit sometimes falls

And I wonder if there’s a way to paint these walls

With the colours of my world living deep inside my soul?

Jaren gingen als zand dat werd blootgesteld aan ochtendwind

Langzaam hoopt de plaats op om te dromen

Verleden en toekomst tegelijk, alles is weg

Neem de tijd om afscheid te nemen

Aan mijn leven... In één keer probeer ik het

Tot mijn angsten... 'Omdat ik ze elke dag heb gezien'

Ergens in mijn dromen kan ik zien

Liegen in de kleuren van mijn wereld

Waar mijn geest soms valt

En ik vraag me af of er een manier is om deze muren te schilderen

Met de kleuren van mijn wereld die diep in mijn ziel leven?

Al die wereld om me heen verstikte mijn wil

In dat grijs koelde ik langzaam af

Daar met niets dat me opwindde, voelde ik me soms zo oud

Als een man die te lang heeft geleefd

Honderd jaar... ik geef me over aan mijn angsten

Duizend jaar... Ik wou dat ik mijn tranen kon vergeten

Ergens in mijn dromen kan ik zien

Liegen in de kleuren van mijn wereld

Waar mijn geest soms valt

En ik vraag me af of er een manier is om deze muren te schilderen

Met de kleuren van mijn wereld die diep in mijn ziel leven?

Nu zit ik hier in een hoek van een lege kamer

Met parelogen

In mijn gedachten de stilte, onbeweeglijkheid van een bevroren somberheid

Met een gestolen glimlach

Door de sluiers

Van menselijke bewusteloosheid

Plaats de naamloze woorden die we niet mogen kennen

Zou ik deze sluier doorbreken?

Dat is waar mijn gedachten heen zijn gegaan

Een reis zonder terugreis

Door de betekenis van wat we noemen ... Leven

...Wat we noemen ... Leven ...

...Wat we noemen ... Leven ...

...Wat we noemen ... Leven ...

Ergens in mijn dromen kan ik zien

Liegen in de kleuren van mijn wereld

Waar mijn geest soms valt

En ik vraag me af of er een manier is om deze muren te schilderen

Met de kleuren van mijn wereld die diep in mijn ziel leven?