Скажи, что меня любил - Вика Воронина

Брошенный причал и закат,

Как миллионы лет назад до нашей эры.

Мои вера — глаза, ведь я не этого хотела.

Ты внутри меня кричал.

Ты на руках меня качал, ты обещал, что будет всё непременно.

А я стою по колено в воде и вижу где-то на дне,

Отражаются звёзды упавшие, больше не страшно, нет,

Я твоя вчерашняя, завтрашняя, утренняя.

Припев:

И то, что может быть со мной с тобой уже не будет.

Я в перестрелке двух сердец остановлюсь на час.

Завтра кто-нибудь другой с утра тебя разбудит.

Скажи, что ты меня любил, скажи сейчас.

Второй Куплет: Вика Воронина

Водная гладь и до неба рукой подать,

Всё бы тебе отдать от малости до избытка.

Каждая наша попытка только моей была,

От нежности до тепла, я только тобой жила.

Я в воду вошла по плечи, шаг и вода по горло,

Два и глаза, как свечи, там под водой долго

Буду смотреть на небо сквозь серебро воли,

Живи и будь всем доволен, без трудностей и без болей.

В радости и в печали за чувства свои отвечай,

Все подлости, гордости предоставляй совести.

Найди себе ту, с которой обретёшь высоту,

Не дай её сердцу разбиться, а я обещаю тебе не сниться.

Припев:

И то, что может быть со мной с тобой уже не будет.

Я в перестрелке двух сердец остановлюсь на час.

Завтра кто-нибудь другой с утра тебя разбудит.

Скажи, что ты меня любил, скажи сейчас.

Verlaten pier en zonsondergang,

Zoals miljoenen jaren geleden voor Christus.

Mijn geloof is ogen, want ik wilde dit niet.

Je schreeuwde in mij.

Je wiegde me in je armen, je beloofde dat alles zonder mankeren zou zijn.

En ik sta kniediep in het water en zie ergens op de bodem,

Gevallen sterren worden weerspiegeld, het is niet langer eng, nee,

Ik ben je gisteren, morgen, ochtend.

Refrein:

En wat bij mij kan zijn, zal bij jou niet meer zijn.

Ik stop een uur lang in een vuurgevecht van twee harten.

Morgen zal iemand anders je in de ochtend wakker maken.

Zeg dat je van me hield, zeg het nu.

Tweede vers: Vika Voronina

Het wateroppervlak en de lucht zijn nabij,

Ik zou je alles geven, van weinig tot overmaat.

Elk van onze pogingen was alleen de mijne,

Van tederheid tot warmte, ik leefde alleen voor jou.

Ik ging het water in tot aan mijn schouders, stap en water tot aan mijn keel,

Twee en ogen, zoals kaarsen, daar onder water voor een lange tijd

Ik zal naar de hemel kijken door het zilver van de wil,

Leef en wees gelukkig met alles, zonder moeilijkheden en zonder pijn.

In vreugde en in verdriet, antwoord op je gevoelens,

Laat alle gemeenheid, trots aan het geweten over.

Vind jezelf degene van waaruit je hoogte zult winnen,

Laat haar hart niet breken, en ik beloof je dat je niet droomt.

Refrein:

En wat bij mij kan zijn, zal bij jou niet meer zijn.

Ik stop een uur lang in een vuurgevecht van twee harten.

Morgen zal iemand anders je in de ochtend wakker maken.

Zeg dat je van me hield, zeg het nu.